Winterswijk

Middelste bonte specht, mibo voor vrienden en bekenden, is een fijn spechtje. Natuurlijk, als de middelste bonte gewoon was en de grote bonte zeldzaam, dan was grote bonte specht een fijn spechtje. Dan had diens vurig rode onderbuik, fiere snavel en strenge blik des vogelaars hart sneller doen kloppen, in plaats van het zachte roze, de fiere rode kruin, het fijne snaveltje en het vriendelijke, open gezichtje van middelste. Maar zo is het nou eenmaal niet, en dus horen we het roffelen van de grote bonte spechten weliswaar met genoegen maar toch tamelijk onaangedaan aan, terwijl het gekekker van de middelste ons doet opveren en aanzet tot een fanatieke speurtocht. Met succes: diverse keren krijgen we de vogel mooi te zien.
Trouwens, ook kleine bonte specht is een fijn spechtje. Niet zozeer vanwege zijn zeldzaamheid, maar vanwege zijn wat verborgen leefwijze. Er zijn er meer van dan je er ziet, en al geldt dat natuurlijk voor allemaal, deze laat zich meestal maar lastig betrappen. Hij roept maar sporadisch, houdt zich vaak langdurig stil, roffelt ook niet altijd zo uitbundig en houdt zich meestal op in de hoogste kruinen. Maar vandaag kregen wij ook dit mini-spechtje fraai in beeld en dat is een groot genoegen. En niet alleen vanwege zijn wat verborgen leefwijze.

We bevinden ons in Bekendelle en het is lente: een gelukkige combinatie. IJs en sneeuw zijn inmiddels nog slechts hele verre herinneringen, ´een stokoude overlevering waarvan niemand wist of zij waar was of niet´, en over de Elfstedentocht … Elfstedentocht? Wat is dat? De zon schijnt en tovert op de bosbodem niet alleen het vrij alledaagse geel van speenkruid, maar ook het veel exclusievere geel van bosgeelster. Ook volop zingende vogels natuurlijk. Temidden van het koor aan min of meer dagelijkse soorten valt af en toe het wat minder gewone riedeltje van vuurgoudhaan op. Hij laat zich geregeld goed zien en weinig vogels, hoe zeldzaam ook, kunnen in schoonheid wedijveren met vuurgoudhaan.
Bekendelle, nabij Winterswijk, is een schoolvoorbeeld van een beekdalbos. Een paradijsje, ver verwijderd van onze alledaagse werkelijkheid, met oude eiken, grillige natte hoekjes, dood hout en open plekken, en een mooie beek die door het bos heen kronkelt. Het is een van de vele nieuwe kolonisaties van middelste bonte specht in (vooral oostelijk) Nederland. Mibo wordt rap gewoner, het zachte roze op de onderbuik en de fiere rode kruin rap minder exclusief. En met mibo komt vaak ook kortsnavelboomkruiper. Die is meestal heel wat lastiger te lokaliseren en bovendien sowieso een stuk minder opvallend, maar het lukt ons één maal om er eentje mooi in de verrekijker te vangen.

Na Bekendelle is het tijd voor een andere beroemde trekpleister van de streek. Niet de geelgors die we meteen bij aankomst bij de steengroeve te zien krijgen. Hij zingt nog niet maar een mooie vogel is-ie. Hoofdzaak hier is natuurlijk de oehoe van Beleef de Lente. De vogel die heel Nederland kan bezichtigen op internet maar die in real life natuurlijk oneindig veel fraaier is. En door de telescoop levensgroot in beeld: kom daar eens om in bijvoorbeeld de ENCI-groeve. Als een leeuw in de dierentuin lag ze lui uitgestrekt op haar rotsrichel. Tien keer dichterbij dan die in de ENCI, door de verrekijker mooier dan daar door de telescoop, en dan hoef je er ook nog niet zo’n roteind voor te klimmen.
Na de oehoe besteden we de resterende uren aan een mooie fietstocht door de grensstreek met Duitsland. Lekker in het zonnetje, en in het voorjaar dat overvloedig over ons wordt uitgestort. Zingende vogels: vinken, roodborst, zanglijster, grote lijster, boomklever, de welluidende appelvink, zelfs geelgors laat zich kortstondig horen. Bloeiende krokussen en hyacinten en klein hoefblad. Rondom de agrarisch-industriële velden ontluikt een landschap als uit een reclamefolder, met bosranden, hagen, boomsingels, hooilandjes, ruigtes en meer, en met wolken van bloeiende sleedoorn. Zeer geschikt allemaal om nog enkele aangename uurtjes door te brengen, voordat de trein ons terugbrengt in onze alledaagse werkelijkheid.

11 maart 2012

En dan nog deze: Valreep

Meer Winterswijk: Winterswijk