Zondag 19/03/23: Day After

Het was vandaag in alle opzichten de Day After. Genoeg te beleven maar gewoon niet zo betoverend als het gisteren was geweest. Kon ook eigenlijk niet. Een extra dagje in Merzouga, een extra dagje woestijn, het was natuurlijk heerlijk maar eigenlijk hadden we de woestijn al gezien en de meeste doelsoorten al binnen. Om te beginnen dan maar de ochtend besteed aan een ommetje door de halfwoestijn voor het hotel. Noordse kwikstaart, twee casarca's, nog altijd roodkopklauwier, dat kennen we nou wel, evenals die paar baardgrasmussen maar drie kortteenleeuweriken ter plaatse bij het poeltje, dat was natuurlijk heel erg leuk.
Daarna weer op stap met onze gids. Die bracht ons vandaag op een paar plekken die ook voor de bus bereikbaar waren, waar we ons gisteren met de fourwheeldrives gericht hebben op de minder toegankelijke locaties. We hadden Faouzi, onze chauffeur die pas zijn eerste vogelreisje rijdt, al tot het uiterste getart maar het kale woestijnzand, dat ging hem toch echt te ver.
Op het programma stond onder andere weer zo’n karakteristiek stukje schaars begroeid duinland midden in de woestijn. Er stond een frisse wind en het was hard zoeken maar uiteindelijk werd het zoeken rijkelijk beloond: brilgrasmus en baardgrasmus bijeen (al heb ik zelf helaas alleen de baardgrasmus herkenbaar in beeld gehad), een prachtige rosse woestijnleeuwerik, een ver groepje sahelzandhoenders, een prachtige man westelijke blonde tapuit en bij elkaar een woestijntapuit en notabene een woestijngrasmus, wat een mooie ontdekking was want ook onze gids kende die niet op deze locatie. Het mooist was misschien nog wel die witbandleeuwerik die niet alleen zong maar ook zijn spectaculaire zangvlucht liet zien, waarbij hij eerst stijl omhoog vliegt en zich vervolgens als een speer met dichtgevouwen vleugels weer omlaag laat vallen, om te eindigen met een elegante landing in het zand. Maar het vreemdste was waarschijnlijk die man die zomaar uit het niets door de woestijn kwam aangefietst en een praatje begon met onze gids, alsof het allemaal heel gewoon was.
Ander programmaonderdeel was een prachtig stuk palmbomenbos bij Rissani, waar het inmiddels hard woei maar waar we wel enkele fraaie bruingele babbelaars vonden, de lifer van de dag. Nog geen dag zonder lifer in Marokko tot nu toe. Bij een rotsgebergte verderop woei het inmiddels zo hard dat de beoogde woestijnvinken zich niet meer lieten zien. Het ziet ernaar uit dat ik de enige van de groep ga zijn met woestijnvink op zijn lijst.
Daarna waren we wel klaar met de woestijn, vond onze gids, dus na opnieuw een uitgebreide lunch in hetzelfde restaurantje in Rissani als gisteren, terug naar ons hotel en alleen nog wat in onze voortuin gevogeld. Wat geen nieuwe gezichtspunten opleverde. Nou ja, behalve dan gewone tapuit, je zit er niet om te springen als je in Marokko gaat vogelen, maar wel nieuw voor te triplijst.

Verder in Marokko: maandag 20 03 23 Naar Ouarzazate