Dinsdag 21/03/23: Naar Taroudant

Het gaat van reisdag naar reisdag, momenteel. Uren brengen we door in onze bus, niet overdreven comfortabel maar we doen het ermee. Vandaag van Ouarzazate naar Taroudant. Iets minder ver dan op vorige reisdagen en daardoor met net iets meer ruimte om tussendoor te vogelen. De eerste stop was alleen maar omdat we moesten wachten tot de supermarkt openging maar was meteen geweldig. Als van een boulevard keken we uit over een drooggevallen rivierbedding met riet en bosjes en hier en daar poeltjes en plasjes en zagen al meteen de (europese!) bijeneters op de ouderwetse elektriciteitsbedradingen die langs het terrein liepen. Misschien wel twintig bijeneters met ook een paar groene ertussen, die hier dus ruim in de minderheid waren. Daarnaast hoorden we een draaihals die zich tegen de verwachting in even later aardig liet zien. Verder zongen cetti's zanger, graszanger en rietzanger, was kortstondig een mooie orpheusgrasmus zichtbaar, riep een steenuil, vloog bruine kiekendief over en vlogen tussen de zwaluwen twee roodstuitzwaluwen. We hadden nog wel een uur willen blijven maar dat kon niet, de supermarkt wachtte en daarna moesten we verder, almaar verder.
En toen we net buiten Ouarzazate stopten voor een bel van zowat honderd ooievaars, kregen we er een huisgierzwaluw en een roodstuitzwaluw tussen de (gier)zwaluwen, een jagende grijze wouw, een vlucht van wel veertig bijeneters en een verre dwergarend bij cadeau. En weer verder.

Een bliksemstart dus, maar daarna werd het allemaal wat tam. Een laatste poging tot rouwtapuit, in de ons inmiddels bekende steenwoestijn ten westen van Ouarzazate, leidde slechts tot woestijnleeuwerik en dat is inmiddels ook al geen soort meer die ons een omweg waard is. Een stop bij een riviertje oogde weliswaar leuk maar bracht ons niet meer dan waterhoen en oeverzwaluw, onze lunchplek, een tocht door prachtig bergland verder, bevond zich op een tamelijk saaie hoogvlakte en een grotendeels uitgedroogde rivierbedding een half uur verderop was duidelijk de verkeerde plek.
Maar tenslotte was het op onze laatste stop weer raak. En hoe! Steile rotsen boven ons, een grotendeels droge rivierbedding met stroompje en wat moerasvegetatie onder ons, volop bosjes om ons heen, zingende grauwe buulbuuls, echte rotsduiven en op de rotsen fraai blauwe rotslijster en zwarte tapuit. Het was een geweldige plek! We wilden net weer omkeren toen een havikarend verscheen. De kers op de taart en misschien wel de soort van de dag (maar je moet altijd voorzichtig zijn met dergelijke claims hier in Marokko). En toen we eindelijk op hem uitgekeken waren, waren daar nog een roodkopklauwier, een bergfluiter en een atlasvink, alle drie ook al prachtig.

Nu dus in een nieuw hotel, bij Taroudant. Sjiek, met prachtige kamers maar met lauw water, met een sprookjesachtig tuinencomplex en met in de schemer heel sporadisch zingende moorse nachtzwaluw. De lifer van de dag (en de eerste sinds de babbelaars twee dagen terug!), want een geluid dat ik nog nooit gehoord had. Kun je natuurlijk zeggen: jammer dat ik hem niet te zien kreeg, maar op dat moment bestond daar die moorse nachtzwaluw, daar in de duisternis buiten en in die positie had ik me nooit eerder bevonden. Het maakte de tuin nog magischer, nog paradijselijker dan die toch al was.

Toen we na een overvloedig avondmaal met zijn allen buiten gingen luisteren, was-ie stil.

Verder in Marokko: woensdag 22 03 23 Naar Agadir