Woensdag 22/03/23: Naar Agadir

Weer een reisdag vandaag, weliswaar een halve, de afstand van Taroudant naar Agadir is klein vergeleken met de afstanden die we eerder de afgelopen dagen hebben overbrugd, maar toch een reisdag. We reizen wat af deze reis, en al reizende hebben we Marokko zien veranderen. We zijn over de bergen gegaan en hebben aan de voet van de besneeuwde toppen van de Atlas gestaan, we zijn in de steenwoestijnen geweest, hebben de gouden zandduinen van de Sahara gezien, we zijn lieftallige valleien gepasseerd, grootse rotskloven, ravijnen en rotsgebergtes, verlande rivierbeddingen en lieflijke riviertjes, en telkens zag het land er weer anders uit. En nu zijn we dan aan de kust aangeland, hebben we zee, strand en duinen bereikt.
Marokko kent vele gezichten. Nou ja, welk land niet? Een van die gezichten is natuurlijk het islamitische karakter met zijn rijke en weelderige cultuur. Ons hotel bij Taroudant was daarvan een bescheiden afspiegeling, met zijn geometrische versierselen, zijn symmetrische figuren, zijn sierlijk betegelde vloeren, zijn met abstracte steensculpturen versierde dakranden en zijn sprookjesachtige tuinen met afwisseling van boomgaarden, akkertjes, palmbomen, weelderige struwelen met bloeiende sierheesters en een waterbak. In de vroege ochtend zong daar weer moorse nachtzwaluw. Ik werd er als het ware mee wakker maar toen ik even later buiten was, was-ie stil. Toen was er een welluidend ochtendconcert van talloze buulbuuls, fraaie cirlgorzen, fraaie kleine zwartkoppen, palmtortels en europese kanaries, en lieten daarnaast onder andere roodstuitzwaluw, zwarte spreeuw, huisgors en atlasvink zich zien. Een klein paradijsje dus, terwijl op de achtergrond de minaret boven het oude Taroudant uitstak.

Ons was, vanwege de bescheiden afstanden die vandaag zouden worden afgelegd, extra tijd om te vogelen beloofd. Maar eerst was het nog een dik uur rijden naar Agadir, daar moesten nog een paar boodschappen gedaan, na Agadir eerst koffiepauze, vervolgens drie kwartier rijden langs zee naar de plek van de heremietibissen en daar eerst geluncht want het was intussen al over enen. En zo was het al over half twee toen we eindelijk weer aan vogels toe waren.
Verder geen klachten hoor: eerst zagen we drie ibissen langs vliegen en ver weg wat rondjes draaien voor ze achter de rotsen verdwenen. Daarna zagen we beneden in een plasje op het strand onder andere een lepelaar, twee casarca's en enkele strandplevieren. Vervolgens checkten we een groep meeuwen langs de branding waarin we aanvankelijk niks spannends konden vinden maar daarna de ene na de andere audouins meeuw ontdekten, wel tien prachtige audouins meeuwen waarvan enkele ook nog eens vlak langs ons heen vlogen. Op zee zag ik twee alken. (Alken! In Afrika!) En tenslotte zagen we hoog boven de heuvelrand tientallen heremietibissen, eerst in vlucht en daarna foeragerend op de helling en door de telescoop prima te zien.
Om ze nog beter in beeld te krijgen, met de bus omhoog. Het eerste wat we daar zagen, was een schitterende diadeemroodstaart. Het tweede waren de ibissen, dichtbij foeragerend op de helling onder ons.
Ook nog een tijdje op een uitkijkpunt over zee staan kijken en prachtig de levende oceaan gezien die in alle rust op de kust beukte. Die krachtige golfslag, de diepblauwe kleuren, het kust- en berglandschap tot aan Agadir, Jan van genten en ook heel mooi de Marokkaanse ondersoort van de aalscholver gezien, met zijn helder witte borst en hals. En nu zijn we dan in ons laatste hotel aangeland, midden in Agadir, waar bij aankomst de grauwe buulbuul zong.

Verder in Marokko: donderdag 23 03 23 Westkust