Dolfijnen en stormvogels

Het verdient aanbeveling om jezelf af en toe gewillig te laten leiden door het Internationaal Toerisme, of tenminste om jezelf niet al het moois te ontzeggen dat het te bieden heeft. Want we kunnen wel afgeven op het toeristische dictaat, maar meer dan eens heeft het toch iets prachtigs in de aanbieding. Dat kan van alles zijn. Bijvoorbeeld een dolfijnenboottochtje op de oceaan. Dat is het soort evenement dat welhaast verplicht is als je anderhalve week verblijft op een plek als deze. Miljoenen zijn je voorgegaan, je staat in een rijke toeristische traditie, waarschijnlijk gingen de Batavieren al met bootjes de zee op om dolfijnen te kijken. Je wordt hier dan ook doodgegooid met aanbiedingen van allerhande zeetochtjes en omdat voor een zeevogeltochtje buiten ons vieren geen belangstelling was en vier blijkbaar te weinig was om een tochtje voor te organiseren, kozen we voor het traditionele en veel populairdere dolfijnentochtje.
Tweede keus dus, maar wat was het geweldig! Op een soort speedboot snelden we de oceaan op en bonkten op de golven terwijl de kuhls pijlstormvogels, tot nu toe altijd op gepaste afstand diep onder ons, de boot af en toe tot op enkele meters naderden. Om pas halt te houden toen we een groep dolfijnen vonden. Vooraf waren we nog gewaarschuwd: dolfijnen zijn wilde dieren, je weet nooit zeker of je ze gaat vinden. Nou, wij vonden ze. Een geweldige groep van tientallen gewone dolfijnen. Ze doken af en toe pal naast de boot op, zwommen met ons mee en sprongen geregeld met een sierlijk boogje uit het water. Dat springen van ze, daar spreekt zoveel vreugde uit, zoveel lol, je vraagt je af welke functie dat kan hebben, behalve die lol.
Het is natuurlijk één groot cliché, een toeristendroom mogelijk gemaakt door de gezamenlijke touroperators. Als een reclame voor tropische vakanties. We deinden mee op de golven van de toeristenindustrie maar het was fantastisch.
Ook de pijlstormvogels waren fantastisch. Zoals die roerloos over de golven zweven, de winden bespelen zoals Pallas Athene haar weefge­touw, zoals de negen muzen elk haar eigen kunst bespelen, de lucht­stromen strelen als wa­ren die een geliefde, met de tederheid en de gevoeligheid als in een schuchtere vrijage, attent op elke oneffenheid, elke werveling, het is prachtig. En we mogen dan de vogeltocht gemist hebben, de hoofddoelsoort van die tocht kregen we gratis meegeleverd: stormvogeltjes! Diverse keren zagen we er aardig dichtbij boven de golven dwarrelen, een keer vier tegelijk: klein, bruinzwart en met een knallende witte stuit. En dat was alweer heel veel jaren (meer dan 30) geleden.
Ja, het was een onvergetelijke ochtend, ons aangeboden door de verschrikkelijke internationale toeristenindustrie.

4 augustus 2023


Verder lezen over Portugal: De aantrekkingskracht van de Ponta de Atalaia