De aantrekkingskracht van de Ponta de Atalaia

De Ponta da Atalaia, de kaap achter ons appartementencomplex, is ook een soort Waddeneiland, een magneet voor trekkertjes. Het is natuurlijk pas net augustus maar ik heb er al heel wat leuke soorten gezien die daarna ook zo weer weg waren. Juveniele roodkopklauwier, blauwe rotslijster, roodstuitzwaluw, koereiger, hop. Vooral een stukje aan het begin is leuk. Met een rand van struikgewas, een rijtje palmen, warrelend struweel en een paar agaves doet het denken aan de resten van een tuintje van een inmiddels verdwenen landhuis. Er zijn zelfs de resten van een soort toegangspoort te herkennen. De tuintjes van Sagres. Vanmorgen had ik er een orpheusspotvogel. Geen zeldzaamheid in Portugal, maar ik had er hier nog geen. Verder lieten in alle vroegte enkele kleine zwartkoppen zich leuk zien.
Aan zee was het zo mogelijk nog spectaculairder dan tot nu toe. Al bij nadering hoorde ik van achter het klif een luid gemauw en gejammer alsof de duivel de poort naar de hel had opengezet. Bleken er op de bijna roerloze oceaan vlak achter het klif zeker honderd, misschien wel tweehonderd kuhls pijlstormvogels op het water te bivakkeren die daarbij flink met elkaar en met een paar geelpootmeeuwen aan het bakkeleien waren. Daarnaast vlogen er ook nog heel wat rond, sommige prachtig vlak onderlangs. Met recht honderden kuhls pijlstormvogels dus vanochtend! Tussendoor zag ik liefst tien keer een vale pijlstormvogel tussen de kuhls door naar west vliegen, sommige ook al zo fraai dichtbij langs, terwijl één er een tijdje rondjes vloog tussen de kuhls. Dat is trouwens opvallend: waar de kuhls pijlstormvogels allemaal doelloos en eindeloos rondjes vliegen, vliegen de vale vrijwel allemaal strak naar west. Misschien wel om straks ergens voor de Nederlandse kust te worden opgepikt. Kuhls pijlstormvogel zien we daar vrijwel nooit.
En dan waren er ook nog dolfijnen. Een stuk of tien in totaal verplaatsten zich onder me naar oost. Gezien kop-en-snuitprofiel dat ik af en toe zag, houd ik het op tuimelaars. Gewone of grijze waren het in ieder geval niet. Met ook nog zingende graszanger, drie vale gierzwaluwen, kuifaalscholver en twee alpenkraaien over, kun je spreken van een welbestede ochtend.

In de middag even gezamenlijk het stadje in. Terwijl de anderen gingen shoppen, zelf even naar het haventje en het bijbehorende strandje geweest. Waar de anderen wat souvenirtjes scoorden, een T-shirt of een mooie mok, scoorde ik roodstuitzwaluw en kuifaalscholver.

Hoe interessant en spannend onze eigen kaap kan zijn, bleek ook aan het eind van de middag. In drie kwartier voor het eten had ik daar een loepzuivere en erg fraaie bergfluiter in een groepje dennen aan het begin, een dikke handvol kuifleeuweriken, twee hoppen, de blijkbaar nog aanwezige juveniele roodkopklauwier, een erg mooie graszanger en twee prachtige alpenkraaien ter plaatse. En vanaf het plateau zonder telescoop volop kuhls pijlstormvogels en twee vale.

5 augustus 2023


Verder lezen over Portugal: De laatste dagen in Sagres