Fortaleza de Sagres

Topdagje vandaag. Zo'n dag dat alle rottigheid in de wereld nog slechts achtergrondruis is. Met fijne soorten als blauwe rotslijster, rode patrijs, alpenkraai, iberische klapekster, blauwe ekster, geweldige kuhls pijlstormvogels weer en als klap op de vuurpijl weliswaar geen vogels maar grijze dolfijnen ofwel grampers, daarmee was natuurlijk heel de wereld wel een beetje bijzaak en werden alle eventuele sombere bespiegelingen en beschouwingen naar de achtergrond gedrongen. Morgen misschien weer, niet vandaag.

Om te beginnen vanmorgen vroeg op pad naar het noordwesten, naar het gebied dat op Birdwatching.eu zo wordt aangeprezen. Cabo Sao Vicente in de verte en daarachter en boven een opvallende band bewolking. De Kaap zelf leek af en toe wel in de mist te liggen. Weinig wind nog, zoals elke ochtend. Eerst langs de kustweg gelopen. Prachtige klifviews, al was het me daar vanochtend niet om te doen. Twee zingende lijsters leken wel vrouwtjes blauwe rotslijster. Of jongen, maar dus wel zingend. Maar met dat postuur, die tekening en die blauwe zweem kon ik er niets anders van maken.
Verderop landinwaarts gedwaald door een afwisseling van halfkale prairie, stekelig struikgewas, af en toe een akkertje en stoer pijnbomenbos. Wildernis! Overal kwetterende kleine zwartkoppen, hoewel de meeste onzichtbaar bleven. Raadselachtige geluiden tot een rode patrijs fraai over de vegetatie vloog. Verre bijeneters. Mooie iberische klapekster. En zelfs een groepje alpenkraaien laag over, hun rode snavel fier voor zich uit gedragen. Ze kunnen natuurlijk niet anders. Langs het bos terug. Hop. En tenslotte om het af te maken bij een landhuis, verscholen in de wildernis, enkele fraaie blauwe eksters, waar ik extra blij mee was na mijn kortstondige buswaarneming een paar dagen terug die immers nog om verbetering vroeg.
Op onze kaap nog even de koereiger opgezocht die Harriët daar vanmorgen gevonden heeft.

Vanmiddag met zijn allen naar het oude fort, de Fortaleza de Sagres, op onze buurkaap waar we altijd zo mooi zicht op hebben. Inmiddels een stormachtige noordenwind, zoals elke middag hier. Ik was bijna bang dat we over de bescheiden muurtjes zouden worden geblazen die ons tegen de tomeloze diepte en de woest rond de rotsen woelende oceaan onder ons moesten beschermen.
Mooie oude fortificaties hoog op de vijftig meter hoge kliffen. Portugals cultureel erfgoed want het is het oude fort van Hendrik de Zeevaarder, die hier zijn ontdekkingstochten begon en met ‘rijke buit’ terugkeerde. Over de aard van die rijke buit zal ik het niet hebben, niet vandaag. Ook hier prachtige klifviews, en uitzicht op Cabo Sao Vicente dat nog steeds half onder een vreemde band bewolking schuilging. Boven zee jan van genten, soms vlakbij prachtige kuhls pijlstormvogels en toen bijna recht onder ons die dolfijnen. Af en toe waren ze prachtig zichtbaar, tot meer dan half boven water. Niet helemaal zoals je je dolfijnen had voorgesteld: veel grover, veel bonkiger, met veel wit en een opvallende stompe kop. Grijze dolfijnen, ook wel grampers genoemd.

29 juli 2023


Verder lezen over Portugal: Vogeltrek