Dilemma

Een dilemma vandaag: gisteren werd eindelijk grauwe franjepoot gemeld in de Ezumakeeg, misschien wel mijn grootste wenssoort deze vakantie want nog een nieuwe jaarsoort en altijd wel te verwachten daar, deze tijd van het jaar. Maar voor vandaag werden hevige buien voorspeld, met hagel en onweer, vooral later op de dag. Dus maar een beetje vroeg vertrokken, in de hoop dat ik de zwaarste buien voor zou blijven. En zwaar bepakt: in regenbroek en regenjas, zodat het klamme zweet me uitbrak toen ik in het milde ochtendzonnetje door de Kollumerwaard fietste. Op een mooie plek even halt gehouden voor onder andere grasmus, zwartkop en matkop.
Op de uitzichtbult van de Keeg noord, de ‘place to be’, indrukwekkende buienluchten die van alle kanten op ons af leken te schuiven maar bij nader inzien vooralsnog aan ons voorbij gingen. Hier scheen nog altijd de zon. Dat viel mee. Wat tegenviel: franjepoot vooralsnog onvindbaar. Wel reuzensterns: ik telde er elf achterin en een moment later waren er dichterbij drie actief aan het foerageren. Een passerende slechtvalk joeg alle stelten en eenden op de vleugels maar toen de rust was teruggekeerd nog altijd geen grauwe franjepoot. Wel een temmincks strandloper, en een paar goudplevieren, een casarca, bontbekplevieren, groenpootruiters en meer maar geen … Afijn, toen ook de Keeg noord niet meer bui-vrij bleef, naar de hut in Zuid gevlucht, in de hoop dat daar … Daar de regen uitgezeten en bij teruggekeerde zonneschijn het gebied afgespeurd. Eén kleine strandloper, twee temmincks, twee reuzensterns, een tapuit, twee kemphaantjes, bonte strandlopers, bontbekplevieren maar geen franjepoot.
Zo stralend was het inmiddels geworden dat ik nog één keer mijn geluk wilde beproeven in Noord. Ik telde daar nu vier temmincks strandlopers en liefst zestien reuzensterns. Paar kemphanen, paar groenpootruiters, roepende waterral maar geen franjepoot. En ineens had ik hem: grauwe franjepoot, helemaal achterin naar het zuiden toe, in cirkeltjes foeragerend. Hij zat vrij ver maar was in de telescoop leuk zichtbaar.
Een tijdje later, ik had frapo weer even frapo gelaten: ineens een franjepoot helemaal aan de andere kant, tussen de kieviten. Een tweede? Ik zocht nog even op de oude plek maar kon hem daar niet meer vinden. En vervolgens kon ik hem ook op zijn nieuwe plek niet meer vinden. We zullen het nooit weten.
Terug door de Kollumerwaard. Zonnetje, windje achter, paapje, ja, het leven is goed. Vliegt er ineens iets van naast het fietspad de bosrand in. Ik krijg het nog net in de kijker: draaihals! En hij is alweer in het bos verdwenen. Maar wat een heerlijke, en toch altijd weer onverwachte ontmoeting! Nog vrolijker fiets ik terug naar Zoutkamp.

25 augustus 2018


http://guuspeterse.blogspot.com/2018/10/schier.html