Leersumse veld

Ik wil niet klagen want natuurlijk, er is veel erger leed in de wereld en wie het kleine niet eert enzovoort, ja dat kennen we nou wel maar ik moet het toch even kwijt: ik ben echt bijna alles misgelopen wat ik maar mislopen kon sinds ik terug ben van vakantie. Oké, woudaap was er nou eenmaal niet meer dus die telt niet mee en duinpieper kon ik nog net wel meepikken. Maar hop: twee keer geweest maar niets. Ortolaan: twee keer op Soesterberg geweest en de tweede keer werd-ie zelfs gezien waar ik bij stond, maar niet door mij. Roodpootvalk te Soesterberg: niet toen ik er was. Krombekstrandlopers Hoogekampse plas: net te laat. Blonde ruiter bij Schiedam: ik zag hem nog net overvliegen. En slangenarend in de Zodden: heb er twee uur gestaan maar toen geen slangenarend en ook daarna niet meer. Ach, zo gaat dat soms, het leven en zo ook het vogelen verloopt niet altijd, meestal niet zelfs volgens schema's van redelijkheid en rechtvaardigheid. Nee, je krijgt niet elke keer wat je verdient. Soms heb je gewoon een heleboel pech en als dat je alleen overkomt bij het vogels kijken, mag je je gelukkig prijzen. Dus elke keer weer laat je het van je afglijden want dippen hoort erbij, maar elke keer voelt het een beetje rotter en uiteindelijk gaat het toch zeuren. En je probeert het gewoon nog een keer. Dus vanmorgen naar het Leersumse veld op zoek naar draaihals. Gelukkig is het Leersumse veld sowieso leuk, mooi en spannend in deze tijd van het jaar. (Dat geldt trouwens evengoed voor Soesterberg en voor de uiterwaarden bij Vianen, voor de Zodden enzovoort; dat is altijd een goeie smoes om toch weer te gaan: ook zonder succes een mooie plek en leuke vogels.)
Een mooie zonnige nazomerdag met de hei in nazomerstandje: volop bloeiend. Juveniele boomvalk, zingende boomleeuwerik, roodborsttapuiten, allemaal een tochtje naar het Leersumse veld waard. Aangekomen bij een mooi grazig stuk met woekerende braamstruwelen en een paar lossen boompjes en een stel koeien die zich nieuwsgierig aan ons opdrongen, stonden al enkele mannen te turen. Vergeefs, tot zover, al was er al wel een melding vanmorgen dus hij moest er nog zitten. Maar voorlopig ‘slechts’ nog meer roodborsttapuiten, een zwarte roodstaart en een mooie boomleeuwerik ter plaatse. Ach, het is in elk geval iets. Meer toeloop, niet alleen van ervaren vogelaars eerlijk gezegd. Even alarm: er worden twee spannende vogels ’gespot’. Het zijn boomleeuweriken. Ach, het is iets. Ik zie intussen de bui al hangen: een volgend wagonnetje aan mijn loosing train. We wachten, we speuren, alsmaar niets, maar dan ineens: draaihals open en bloot bovenin een braamstruik! Het duurt misschien tien tellen maar wat een heerlijke tien tellen zijn het. Dan duikt-ie omlaag en komt niet meer tevoorschijn, althans, niet tijdens mijn aanwezigheid.

11 september 2020