Vanmorgen min of meer vroeg met Renske naar de Verdronken Zwarte Polder gefietst, bekend en mooi natuurgebiedje aan zee bij Nieuwvliet Bad waar ik (ook) nog nooit geweest was. Dat was alvast één lifer. Een oud stuk (inmiddels) buitendijkse polder heroverd door de zee. In 1623 ingepolderd en in 1802 weer overstroomd. Wat rest is een paradijsje voor de natuurliefhebber: een oude kreek, kwelders, rietvelden, jonge duintjes en een strandvlakte met bij hoogwater ondiepe slenken, alles omarmd door de nieuwe zeedijk die het achterland beschermt tegen nog meer overstroming. Paradijs ook voor vogels en voor zeldzame kustplanten als lamsoor, zeepostelein, blauwe zeedistel en (ook hier) zeevenkel. Doelsoort hier was graszanger en die liet niet op zich wachten. Zong meteen al bij aankomst uitvoerig en liet zich ook fraai zien, zowel in zangvlucht als in zit. Verderop mogelijk ook nog een tweede. De zon scheen en een zomertortel vloog langs.
Na een lange pauze 's middags met zijn allen naar Retranchement gefietst, ons buurdorp. Langs het kanaal en langs schrale graslanden. In Retranchement een korte blik op het oude dorpje, klein maar fijn, een terrasje met ijs dat nogal duur was maar wel lekker, en daarna een mooie wandeling over het zuidelijke deel van de vesting, de oude verdedigingswerken die in 1604 zijn aangelegd in opdracht van prins Maurits. Stukje vaderlandse geschiedenis en inmiddels natuurgebied in bezit van het Zeeuws Landschap. Wallen, meidoornstruwelen, waterpartijen en schrale velden. Mooi en bloemrijk, en warm bovendien, in de zon. Terug langs het Zwin.'s Avonds nog even in mijn eentje om ons poldertje, langs het Zwin en door de duinen gewandeld. Wordt een beetje mijn traditionele vaste ommetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten