Vandaag maar weer eens naar Hoek van Holland geweest, op zoek naar de huiskraaien aldaar. Vlak buiten het station vond ik er een stuk of zeven. Enkele zaten er pal voor mijn neus op een bankje. Wat een leuke beesten zijn het toch!
Wie ze nog wil zien moet er snel bijzijn, naar verluidt: een maand geleden werd zelfs gesuggereerd dat ze misschien 2013 niet eens zouden halen. De overheid heeft besloten dat ze verwijderd moeten worden. Want: invasieve exoten!
Waarop een uitvoerige discussie is losgebarsten. Een van de vragen die in die discussie telkens terugkomen: is de huiskraai een exoot? Ja, immers naar alle waarschijnlijkheid met behulp van de mens, want per boot, in Nederland terechtgekomen. Of nee, want niet bewust door de mens hierheen gebracht maar gewoon door toeval hier terechtgekomen.
Zoveel zielen, zoveel meningen, hoewel er natuurlijk uiteindelijk maar twee alternatieven zijn: hij mag blijven, of hij moet weg.
Ook ik heb een mening. Mocht men geïnteresseerd zijn: hij mag blijven, wat mij betreft. De vraag of we hem als exoot moeten beschouwen of niet, voor beleidsmakers wellicht van belang en voor de toekomst van de kraai daarom wel degelijk relevant, doet voor mij persoonlijk niet ter zake. Uiteindelijk is één vaststelling voor mij voldoende om mijn mening op te baseren: wat een leuke beesten zijn het toch!
Maar omdat één zo’n persoonlijke observatie wat mager is om een hele mening op te baseren, nog een kleine aanvulling.
Ik vind huiskraai heel erg natuur. Ik vind ‘m een stralend voorbeeld van wat natuur vermag. Eén van de dingen die ik zo fascinerend vind aan natuur, is hoe die haar eigen weg gaat, gebruik maakt van alle mogelijkheden die haar geboden worden. Je hoeft maar ergens een weiland af te graven en er verschijnen orchideeën en kleine plevieren. Laat een terrein braak liggen en ga na pakweg een jaar eens kijken wat er gebeurd is. Natuur vult elke ruimte op. Laat boten over de zeven zeeën varen en er varen vogels mee. Wat dat betreft zijn voor mij deze huiskraaien niet anders dan de gierzwaluwen die aan onze gebouwen broeden, de koolmezen in onze nestkastjes en de kleine plevieren en de orchideeën in onze natuurontwikkelingsgebieden. Spontaan, dat is natuur, dat is natuur zoals die bedoeld is (nou ja, niet letterlijk natuurlijk). Opportunistisch, zoals die huiskraaien. Dat op zich maakt die kraaien de moeite waard, vind ik, nog los van dat het leuke beesten zijn, los van de vraag of het exoten zijn of niet.
Oh ja, er is natuurlijk ook nog het veronderstelde invasieve karakter, om het verwijderen van de huiskraai uit Nederland te rechtvaardigen: hij zou als vreemdeling concurreren met inheemse vogels als bijvoorbeeld de kauw. Waarvan ik er vandaag nog vele honderden zag in Hoek van Holland. Massaal bevolkten ze de grasweiden en de bomen langs de Emmaboulevard, vele vele malen meer dan er daar huiskraaien zijn. En ze zouden eieren en jonge vogels roven, die nog niet eens dertig huiskraaien in Hoek van Holland. De honderden kauwen daar (en de duizenden elders) en de gaaien en de eksters nemen we dat veel minder kwalijk. En natuurlijk: ze zouden zich in de toekomst exponentieel kunnen gaan uitbreiden en dan zal het probleem onbeheersbaar zijn. Kijk naar die vele, vele honderden kauwen. Maar die zijn natuurlijkinheems.
Tsja, het zou kunnen natuurlijk. Maar voorlopig is de populatie al jaren stabiel en is er van enige groei, laat staan exponentiële, geen sprake.
Overigens heeft inmiddels de rechter gesproken: huiskraai is door de overheid zelf formeel als inheems bestempeld en zolang dat het geval is, geldt die als beschermd en mag dus niet zomaar verwijderd worden. Voeg daarbij de ervaringen elders in de wereld die laten zien dat het nog helemaal niet zo eenvoudig is om dertig huiskraaien te verwijderen, en we kunnen gerust zijn. De huiskraai zal heus ook 2014 nog wel halen.
5 januari 2013
Helemaal eens met je overwegingen. Wel vind ik 'het is zo'n leuke vogel' voor mezelf niet ter zake.
BeantwoordenVerwijderen