Zuid Holland

Het zijn tamme tijden voor ons vogelaars. Al weken moeten we het doen met hetzelfde setje inmiddels afgelikte boterhammen, humes bladkoning in Purmerend, dwerggors bij Vlaardingen, grote kruisbekken her en der, grijze wouw ergens in Zeeland. Ja, zo hebben we allemaal ons kruis te dragen. Ik had de meeste tot nu toe genegeerd maar ik vond het wel weer eens tijd om een paar leuke soorten op te strijken, al kom je dan natuurlijk toch uit op minstens een van die afgelikte boterhammen want meer is er momenteel niet te halen. Nog een paar mensen dachten er zo over, dus met zijn vieren een rondje Zuid Holland gedaan. Grijs en koud, maar droog en het zicht was redelijk dus daarover geen klachten.

Etappe één: Strijen. Strijen is de oudste gemeente in de Hoekse Waard en maakte van 1167 tot 1459 deel uit van de Heerlijkheid Strijen en Putten. Er zijn aanwijzingen dat Strijen al in de IJzertijd bewoond werd. Strijen is rijkelijk voorzien van de meest uiteenlopende monumenten. Op de gemeentelijke monumentenlijst staan een kleine zeventig objecten, waaronder diverse woningen in de Kerkstraat, enkele fraaie boerderijen, enkele bunkers in de Mariapolder en natuurlijk de oude gereformeerde kerk.
We hebben er niets van gezien want we doken meteen de polder het Oude Land van Strijen in: vette kleiakkers, kale, zwartklonte­rige vlak­tes en verzopen velden, met vrij zicht tot aan de populierenschermen in de verte, vele kilometers populierenschermen, strak gespannen aan de hori­zon. Tussen hier en die populierenschermen slechts de arcadische rust van het platteland op zondagochtend waarvan toeristen geen weet en waar verkopers van zesentwintigdelige encyclopedieën niets te zoeken hebben. Ja, de wereld mag in brand staan, in polder het oude land van Strijen gaat ze haar gangetje.
Omringd door duizenden en duizenden brandganzen gingen we op zoek naar dwerggans, over onverharde landweggetjes waar­over maar heel af en toe een auto je tegemoet komt, bijna altijd ook met vogelaars erin, waarna je elkaar, zo ver mogelijk uitwijkend tot in de berm, stapvoets passeert. Gelukkig hebben we tegenwoordig Waarneming.nl: precies op de plek waar ze ook gisteren gevonden waren (namelijk precies op de plek waar ze ook eergisteren …, ganzen zijn meestal erg plaatstrouw), vonden we de dwergganzen. We telden er twaalf maar we kunnen er een paar gemist hebben, vrij ver maar toch goed herkenbaar. Leuke start van de dag. Een jagende vrouw bruine kiekendief en dertien kleine zwanen over ons heen droegen nog bij aan de feestvreugde. Ook nog gezocht naar roodhalsgans, maar die niet gevonden.

Etappe twee bracht ons naar Vlaardingen, het historische stadje aan de Nieuwe Maas met pittoresk vissershaventje en beschermd stadgezicht waarin het oude stadhuis en de Grote Kerk het beeld bepalen. Ja, je komt nog eens ergens, als vogelaar, maar ook dat hebben we allemaal gemist want we moesten naar de Krabbeplas, waar al enige tijd een dwerggors verblijft. Toen we aan kwamen lopen hoorden we al een hoog, wat slissend tikje en was een vinkachtig vogeltje zichtbaar in een bosje: dwerggors was binnen. Maar alweer verdwenen voordat we hem een beetje behoorlijk in beeld hadden. Er volgden nog wat vluchtige waarnemingen en wat tikjes en toen dook de vogel ineens op in de berm van het fietspad. En verwende ons daar geruime tijd met zijn oogverblindende aanwezigheid. Enkele vriendelijke passanten wilden met alle plezier voor ons een kleine omweg maken en pas toen een fietser passeerde die de situatie niet tijdig in de gaten had, vloog de vogel weer het bosje in. Waar-ie ook nog best aardig te zien was.
Van het nabijgelegen Schipluiden, het kleine maar bezienswaardige dorpje aan het riviertje de Leede, hebben we zelfs helemaal niets gezien. In de Duifpolder moesten we zijn, waar een paar honderd kleine rietganzen zich gemakkelijk lieten oprollen. Fraaie gansjes, een genot om naar te kijken, maar misschien was de roek even verderop in de polder hier nog wel bijzonderder.

We sloten af bij Reeuwijk, dorp ontstaan als middeleeuwse veenontginning aan de Reeuwijksche plassen midden in het groene hart van Holland. Ook Reeuwijk is historisch interessant maar ook Reeuwijk lieten we verder alleen met zichzelf. In polder Reeuwijk oost gingen we op zoek naar een roodhalsgans tussen de brandganzen. Een herkansing dus, en deze keer slaagden we wel. Al was het niet eenvoudig het beestje terug te vinden tussen de honderden ganzen om hem heen waar-ie regelmatig gedeeltelijk of geheel achter schuilging. Maar al met al bracht roodhalsgans ons op een score van honderd procent, en dat is weleens anders geweest.

29 januari 2023