Corona-ommetje in het bos bij Oud Zuilen dit keer. Mooi stil herfstbos. Hier en daar hing nog het goud blinkend tussen de takken, maar het meeste was al afgevallen en daarnaast was het vooral grauwbruin. Het verschil is best subtiel maar het betekent dat de herfst, wat dat betreft, alweer over zijn top is. Ik heb de indruk dat die top aan het verschuiven is. Nog niet zo lang geleden vond ik dat die in november lag, dat vooral dan de herfstkleuren in al hun bijna kitscherige uitbundigheid van de bosranden spatten. Nu is het half november al bijna weer voorbij. Dit jaar lag de top in oktober. Ik kan het cijfermatig niet hard maken en zal het dan ook niet inbrengen in de klimaatdiscussie, is ook niet nodig, maar een gevolg van klimaatverandering zou het natuurlijk wel kunnen zijn. We maken ons nu allemaal druk om de coronacrisis, maar uiteindelijk zou de klimaatcrisis de mens weleens voor veel grotere problemen kunnen gaan stellen.
Het was stil in het bos, zoals dat hoort in de winter. Nog slechts af en toe een flard van roodborst, dat was het wel. De roodborst is ook alweer over zijn herfsttop heen. Dat is overigens heel normaal en volstrekt niet onrustbarend. De roodborst houdt als een van de weinige vogels in de winter een territorium aan en als in de herfst massaal vogels uit het noorden het land binnenstromen, beginnen die volop te zingen om zich van zo’n winterterritorium te verzekeren. Na een tijdje zijn de territoria verdeeld en worden ze stiller. Al blijven ze de hele winter lang wel af en toe zingen, als echte winterkoninkjes. Maar dat is dan weer een andere vogel, die trouwens ook in de winter nog wel zingt.
18 november 2020
Meer lezen? Vier jaargetijden corona
Geen opmerkingen:
Een reactie posten