Het verhaal begint eigenlijk ruim drie jaar geleden, in oktober 2017. Ik was met familie op vakantie op Texel. Het was een heerlijk weekje, ik had onder andere westelijke blonde tapuit, een lifer dus alles was volmaakt in orde toen men op Vlieland de idylle verstoorde: vale lijster, zeldzame dwaalgast uit diep in Siberië. Op een steenworp, als je er op wereldschaal naar kijkt, maar wel een eiland verderop. Even overwoog ik in te schrijven op een watertaxi maar 100 euro, ik vond het eigenlijk gekkenwerk en onze vakantie feitelijk voortijdig afbreken? Nee, ik zag er vanaf. En miste vale lijster op Vlieland. Ik heb daar nooit spijt van willen hebben en waarom zou ik ook? Maar ik heb achteraf weleens gedacht: die 100 euro, die zou ik vandaag de dag niet missen maar de herinnering aan die vale lijster op Vlieland was vast en zeker nog springlevend geweest.
Het had me in ieder geval vandaag een reisje naar Paesens Moddergat bespaard: voor € 51,40 met de trein naar Leeuwarden en terug, plus nog twee bussen naar Paesens en weer terug. Zit je toch zo aan de 70 euro, niet zo heel veel minder dan de watertaxi destijds kostte.
Want november 2020 werd te Paesens aan de Friese waddenkust een vale lijster ontdekt, wat een niet voorziene kans bood mijn verzuim van destijds recht te zetten. Het was een omslachtige reis, onder het strenge coronaregiem van alleen reizen als het echt niet anders kan. Het kon echt niet anders. Twee uur trein en daarna bus en belbus, maar uiteindelijk stond ik dan toch in het pittoreske Paesens Moddergat, schattig dorpenpaar onder de Waddendijk die allebei niet zouden hebben misstaan op een van de eilanden aan de overkant. Stille straatjes, schilderachtige huisjes, houten schuurtjes, weelderige tuintjes, oeroud kerkje met houten torenspitsje en kerkhofje ernaast: een soort openluchtmuseum. Het aloude Van Gewest tot Gewest of anders wel een van zijn nazaten heeft aan dat soort talloze uitzendingen gewijd. Maar dezer dagen overspoeld door (meest) mannen die gewapend met verrekijkers, telescopen en telelenzen op zoek zijn naar vale lijster.
We liepen alweer een tijdje te zoeken zonder het gewenste resultaat, en als je daar dan bent en na een half uur de lijster nog altijd niet in beeld is, denk je al gauw: dit wordt hem niet. Maar toen zagen we enkele straten verderop een groep vogelaars strak en geconcentreerd een en dezelfde kant op kijken. Het was een teken: snel die kant op. Want inderdaad: vale lijster in beeld. Hij zat meest met zijn rug naar ons toe en half verscholen achter takjes en blaadjes aan een appel te peuzelen maar was soms, als hij zich een beetje gedraaid had en tegelijkertijd de wind de takjes en blaadjes opzij had geblazen, heel even mooi te zien. Veel mooier kregen we hem later te zien aan de Styntje’s Reed, waar de vogel langdurig verbleef in het struikgewas naast een grasveldje. Ook daar veelal verstopt achter takjes en blaadjes maar geregeld toch ook prachtig vrij in beeld, van voren en van opzij zodat alles wat je aan de vogel wilde zien, te zien was: de opvallende wenkbrauwstreep, de witachtige keel, de vaal oranje flanken, prachtige vogel. Missie volbracht, we konden iets anders gaan doen.
Ook de bijzaken waren goed verzorgd vandaag. Geruime tijd brachten we door aan het wad en langs de kwelder aan de andere kant van de dijk, waar de uitgestrektheid van het waddenlandschap je toelachte. Gedempte kleuren, vlakke lijnen, grillige vlakverdelingen, glinsterende wateren en dijken en dammen met kerktorentjes die boven de dijken en de dammen uit gluurden: een stukje Waddeneiland op het vaste land, onder een zware lucht van meest grijze wolkenvelden waar af en toe wat druppels aan ontsnapten maar evengoed soms een straaltje zonlicht doorheen brak. Prachtig weer, en ook nog eens leuke vogels. Bonte strandlopers, kanoeten, strandleeuweriken, ijsgorzen, een velduil, ook zonder vale lijster zou je kunnen spreken van een geslaagde dag. Met vale lijster was het een onvergetelijke feestdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten