Lente tot stilstand

Aan het begin van afgelopen week dachten we nog: fitis, die gaat deze week wel komen. Tjiftjaf en zwartkop waren inmiddels binnen dus het was er wel tijd voor. Intussen zijn we aan het eind van de week: nog geen fitis. En dat gaat deze week niet meer gebeuren ook. Al een paar dagen had ik het gevoel dat de lente een beetje tot stilstand gekomen was. Ik had al zwartkoppen maar de laatste dagen hoorde ik ze niet meer. Zowat een week geleden had ik al mijn eerste rietzanger maar ik wacht nog steeds op mijn tweede. Niet zo vreemd natuurlijk: ook het weer is er een stukje guurder op geworden. En vandaag is er dan een flink pak sneeuw overheen gekomen, het zal niemand zijn ontgaan, en kan het voorjaar weer even in de ijskast gezet. Haha, letterlijk. Het is weer effe winter. Ik was in Beukenburg, altijd een mooie plek om van de sneeuw te genieten. Statige lanen, open velden, bosranden en overal die tinteling van wit op het veld, op de stammen, op de takken. Vooral als je met de wind mee keek was het feestelijk, als je zag hoe de wind overal op die stammen en die takken een laagje wit had afgezet. Als je de andere kant op keek zag het er vaak veel minder feeëriek uit. Prachtig allemaal, voor even, maar straks graag weer lente, wat mij betreft.

1 april 2022