Siberische tjiftjaf in Nieuwegein. Nou hadden we vorig jaar nog een fraaie sibtjif langs de Kooidijk nabij fort Ruigenhoek. Dat was voor mij vlakbij dus een paar keer heen geweest en prachtig gezien. Soms op amper een meter afstand. Ik hoef dat soort zeldzaamheden niet perse ieder jaar, wat zeldzaam is moet zeldzaam blijven immers (hoewel dat niet voor elke zeldzaamheid opgaat), dus ik had met de Nieuwegein-vogel niet zo veel haast. Maar uiteindelijk liet ik me toch verleiden. Sta ik daar in Nieuwegein en wat denk je? Geen spoor van sibtjif. Natuurlijk niet. Anderhalf uur lang niet. (Later op de dag weer wel, las ik op Waarneming.nl.) En dus is die sibtjif ineens belangrijk geworden. Moet ik nog een keer tegen de wind in, niet hard maar wel koud en venijnig, helemaal naar Nieuwegein fietsen om daar een uur lang koud van het zweet te gaan staan wachten op een sibtjif.
Kent u dat?
Of neem die witgat op de Hoogekampse plas. Ja mensen, stop de persen, op de Hoogekampse plas zit een witgat! Dat wil zeggen, als ik daar niet ben. Als ik er wel ben, zit-ie er niet. Laatst stond ik daar weer eens, geen witgat te bekennen, fiets ik naar huis, berichtje van Hein: witgat op de Hoogekampse plas! En vandaag was ik in Beukenburg, een flinke steenworp van de plas vandaan, en kwam daar Cecile tegen. Op de Hoogekampse plas zat de witgat weer, vertelde ze. Hoe mijn gebrek aan witgat lokaal nieuws is geworden, is me een raadsel, maar bedankt, alsnog. Ik naar de plas: geen witgat. Wel drie nonnetjes, eigenlijk veel mooier, vooral het mannetje. Maar hoe hard ik ook zoek, geen witgat.
Kun je zeggen, ach, witgat, wat is nou een witgat? Die komt heus wel een keer, komende weken. Hoef je geen moeite voor te doen. En zo niet, ondenkbaar natuurlijk maar wat dan nog? Toch is zo'n witgat nu ineens enorm belangrijk geworden. Ik moet terug, want ik moet en zal die witgat op de Hoogekampse plas.
Vogelen, vermoeiend is het wel.
24 januari 2021
Meer dips: Praktijkles omgaan met teleurstellingen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten