Grijskop

‘Grijskopkievit bij Workum, Friesland’. Huh, grijskopkievit? Nooit van gehoord. Zou wel een of andere vage escape zijn, is dan altijd mijn primaire reactie. Ik geloofde er niet in, want: nooit van gehoord immers. En ging door met waar ik mee bezig was.
Ja, zo wordt je dus nooit een toptwitcher.
‘s Avonds, inmiddels over de 300 meldingen op Waarneming.nl verder, werd me langzaam duidelijk dat ik me misschien vergist had. Meer dan 300 mensen hadden er in elk geval anders over gedacht en wellicht met reden: weliswaar afkomstig van heel ver weg (China, Japan, Oost Siberië) maar daar wel (deels) een trekker die bewezen heeft grote afstanden te kunnen afleggen. Een geval in Australië bijvoorbeeld: verder van de broedgebieden dan Workum. En met twee eerdere gevallen in Europa, in Turkije en pas nog in Zweden en Noorwegen, echt wel een spannende soort. Sommige mensen die het weten konden, spraken van de beste soort ooit in Nederland (vergeet langstaartklauwier, vergeet kroonboszanger) en misschien zelfs in heel Europa. Al is de optie vogelkooi natuurlijk nog niet helemaal van de baan.

Dus stapte ik vanmiddag om half 1, na een spannende nacht en een spannende ochtend, met Hans in de auto bij Janneke en reisden we af naar het noorden.
Ook de reis was spannend maar de berichten waren, afgezien van een korte dip toen de vogel korte tijd zoek leek, aanhoudend geruststellend: vogel voortdurend stabiel ter plaatse. Eenmaal op de Breewarsdyk, na een korte wandeling vanuit Workum want parkeren langs het smalle landweggetje werd ons afgeraden, bleek dat te kloppen: vogel zat rustig aan de achterrand van een gemaaid stuk weiland. Iets te rustig misschien: hij zat er meest wat roerloos en maar half zichtbaar bij en dook af en toe omlaag in een greppel, veronderstelden we, en was dan zelfs helemaal onzichtbaar. Het was nog niet helemaal de gehoopte droomwaarneming maar grijze kop, bruin lichaam en opvallende gele snavel waren er wel aan te zien en voor determinatie was dat afdoende. Binnen dus. En geleidelijk begon de vogel te bewegen en verenigden de waargenomen kenmerken, de gele snavel en de grijze kop en inmiddels ook de gele poten, de donkere borstband en het wit op staart en vleugels, zich tot een heuse grijskopkievit, vogel waar ik tot gisteren nog nooit van gehoord had maar die ik nu in levende lijve voor me zag. En zo ontpopte de waarneming zich van een mager zesje in een ruime 8, als je zijn zeldzaamheid mee laat wegen, en dat is een reisje naar Workum ruimschoots waard.

28 juni 2019


Meer: Als het niet gaat zoals het moet