Het moest een vlinderdag worden vandaag. En dat werd het ook, maar eerst nog even iets anders: de route voerde langs een plek waar vorig jaar weken lang een kleine vliegenvanger heeft zitten zingen. Als je daar dan bent, luister je natuurlijk toch even extra goed, in de verwachting dat stilte je deel is, in elk geval waar het kleine vliegenvanger betreft. Maar hoor: daar zat-ie doodgewoon weer te zingen. Alsof er niets veranderd was. Alsof er niet een lange herfst en winter voorbij waren gegaan. Ik heb nog even op Waarneming gekeken, maar niets. Heb ik dan een kleine vliegenvanger zelf ontdekt? Dat valt te betwijfelen: mijn waarneming ging onmiddellijk en automatisch onder embargo, wat doet vermoeden dat lokale vogelaars er toch al wel van wisten en een embargoverzoek hebben ingediend. Hoe dan ook een aangename verrassing.
Goed, vlinders vandaag. Op de hei. Zinderende warmte, felle zon, zoemende insecten. Overal fladderen vlinders. Het is zo’n dag dat je je afvraagt of het nou echt wel zo slecht gaat met insecten in Nederland. Maar ja, wat is je referentiekader? En bovendien, een heitje verder vliegt weer bijna niets. Maar hier dus wel. Distelvlinders, maar die vliegen momenteel overal. Die schrijven dezer dagen hun eigen verhaal, een mooi, hedendaags verhaal over massamigratie vanuit Afrika tot ver in west Europa, waar hebben we dat toch eerder gehoord? In dit geval geen protestacties, geen grenscontroles, geen kamervragen en geen politieke crisis. Niemand die ze een strobreed in de weg legt. Het is overigens geen ongebruikelijk verhaal voor deze soort, maar zo massaal als nu is het lang niet ieder jaar.
Kleine vuurvlinders, bruin zandoogjes, hooibeestjes, witjes, allemaal van het gebruikelijke soort. Een mogelijk scheefbloemwitje (ik ben niet alleen, zelf zou ik die nooit durven claimen) blijft vooralsnog onbevestigd. Maar het is me natuurlijk om parelmoeren te doen, een bijzonder fraaie vlinderfamilie met louter spectaculaire leden. Bosparelmoervlinder is vrij gemakkelijk: die vliegen af en toe met meerdere rond. Een prachtig vlindertje, subtiel oranje-zwart getekend maar dat is dus parelmoervlinders eigen. In mijn vlindergids staat-ie nog als dwaalgast genoteerd maar er is in de jaren sinds verschijning daarvan blijkbaar een en ander veranderd. Grote parelmoervlinder is lastiger maar uiteindelijk krijg ik er ook hiervan een fraai te zien. En die is misschien wel het kroonjuweel onder de parelmoeren (al doe ik er daarmee misschien een paar tekort: veldparelmoer die ik een paar weken terug in Limburg nog had, keizersmantel natuurlijk, en ook de bosparelmoeren waren vandaag erg fijn): een helder oranje vlinder met fijne zwarte tekening. Alsof er een zonnetje over de hei fladdert. Maar ach, dat kan je dus van elke parelmoervlinder wel zeggen.
Missie geslaagd dus. De verdere middag kunnen genieten van bos, hei en zand met bijbehorende levende have.
22 juni 2019
Overigens, kleine vliegenvanger is inmiddels alweer vertrokken, daar hoeft niemand meer naar op zoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten