Leens

‘Zal ik gaan of zal ik niet gaan?’ Dat is de vraag die me bezighield op de ochtend van Hemelvaartsdag. Er werd in bepaalde kringen zo lacherig over het beest gedaan, dat je je bijna zou schamen als je ging. Maar eerlijk gezegd heb ik daar geen boodschap aan. Het was een wat grijze en miezerige ochtend dus wat had ik beter te doen? Ik nam de trein naar Winsum. Die was toch gratis en met Arjan Dwarshuis bij de hand vermaakte ik me wel. En wat is er nou leuker dan lekker door het Groninger land van Winsum naar Leens fietsen?
In Leens is sinds enkele dagen een schildraaf aanwezig. En die schildraaf is bron van een diepe controverse in vogelaarsland. Je hebt de vogelaars die principieel weigeren aandacht aan dit beest te besteden en iedereen die er anders over denkt tot ruggengraatloze lijstjesfetisjist verklaren want een schildraaf, hallo, standvogel van Afrika ten zuiden van de Sahara, die komt nooit op eigen kracht helemaal naar Europa dus dit is een ontsnapte kooivogel en iedereen die dat beest gaat twitchen kan niet meer, nooit meer serieus genomen worden als vogelaar. Die is alleen maar bezig voor zijn lijst, wordt dan gezegd, alles voor je lijst! En je hebt er die hem toch wel interessant vinden. Het beest is immers maanden geleden in Engeland ontdekt, was toen nog eerstejaars, heeft maanden door Engeland en Wales gezworven terwijl niemand een schildraaf kwijt was, is daarna overgestoken naar Nederland en nu in Leens terechtgekomen. Best een reislustig type voor een standvogel die wordt verondersteld nooit de Sahara te kunnen oversteken. En misschien kan hij inderdaad niet op eigen kracht helemaal naar Europa, misschien is hij minstens voor een deel met een boot meegevaren, wat voor de CDNA reden zou zijn om hem niet te aanvaarden. En voor een nieuwe soort voor Nederland is er wat dat betreft zoveel onzekerheid dat-ie vermoedelijk inderdaad niet aanvaard zal worden, en dus niet zal tellen voor je Nederlandse lijst. Maar hallo, daar heb ik dus geen boodschap aan. Ik ben dus juist niet alleen bezig voor mijn lijst. Ik vind zo’n zwerver die misschien wel, al is het gedeeltelijk met de boot, helemaal uit Afrika hierheen is verdwaald interessant. Om maar eens mezelf te citeren (niemand anders die het doet immers): ‘Eén van de dingen die ik zo fascinerend vind aan natuur, is hoe die haar eigen weg gaat en daarbij gebruik maakt van alle mogelijkheden die haar geboden worden. Je hoeft maar ergens een weiland af te graven en er verschijnen orchideeën en kleine plevieren. Laat een terrein braak liggen en ga na pakweg een jaar eens kijken wat er gebeurd is. Natuur vult elke ruimte op. Laat boten over de wereldzeeën varen en er varen vogels mee’. Spontaan, dat is natuur, opportunistisch, en zo’n schildraaf is daar een fascinerend voorbeeld van. Nou ja, als-ie niet toch uit een kooitje afkomstig is natuurlijk, maar eerlijk gezegd vind ik dat niet het meest voor de hand liggende scenario.
Dus ik ging naar Leens. En in Leens was ik gauw klaar: schildraaf in de pocket! En nou kun je daar dus eindeloos over discussiëren, wat ook gebeurt, maar een mooie vogel is het. En hij zat af en toe mooi dichtbij, op een muurtje, in een boom, op een dak. Als-ie over je heen vloog viel wel zijn gehavende linkervleugel op, waaraan minstens één veer ontbreekt. Dat is ook waarom we zo zeker weten dat het dezelfde vogel is die maandenlang in Engeland en Wales heeft rondgezworven. Zie je wel, kun je dan denken, een escape! Maar nee, die schade is hem tijdens zijn verblijf in Engeland toegebracht. Hij is daar ongeschonden aangeland. Nee, het is helemaal niet zo gemakkelijk om deze maar af te doen als ontsnapte kooivogel. Een reisje naar Leens wel waard, wat mij betreft. En ik had daar in elk geval een genoeglijke middag.

30 mei 2019


Meer: Grijskop