Met vogelwacht Utrecht een rondje Flevo gedaan. Bij best aardig, in de middag zelfs bijna lenteachtig weer, met een stevige zuidenwind die samen met af en toe een beetje zon voor een voor november ongekende zachtheid zorgde. Geen verrassingen, maar het was een leuke dag. We hadden onder de deelnemers twee jonge vrouwen voor wie bijna alles nog nieuw was en dat was erg stimulerend. Nu lifers voor mezelf tijdens een gemiddelde excursie inmiddels nog maar zelden zijn weggelegd, was het leuk om hen zoveel mogelijk nieuwe soorten te bezorgen.
Zeearend was in elk geval nog nieuw voor ze, dus dat was een inkoppertje. Ik herinner me nog dat je naar de Oostvaardersplassen kon gaan zonder zeearenden te zien, of hooguit een enkele na lang zoeken. Dat is lang geleden. Tegenwoordig zie je daar de zeearenden bij bosjes. Al vanaf onze eerste verzamelplek, de uitzichtbult aan het Jan van den Boschpad, zagen we er in de wijde omgeving diverse. Twee kwamen er vlak na elkaar prachtig laag en dichtbij overvliegen en hoeveel je er ook ziet, dat blijft een machtige gewaarwording. Vanaf de Grote Praambult zagen we er op zeker moment weliswaar vrij ver weg maar toch indrukwekkend genoeg vier bij elkaar, rond flappend aan hun brede vleugels en om elkaar heen draaiend laag boven het veld, waarbij ze een menigte aan kieviten en eenden de lucht in joegen. Ook vanaf de Kleine Praambult zagen we er vier bij elkaar. Dat konden natuurlijk dezelfde zijn geweest maar dat hoeft niet zo te zijn want er zaten er gewoon veel. En wandelend op weg naar uitkijktoren De Roerdomp (ook voor mij een lifer!) zagen we er in de verte zelfs vijf achter elkaar aan vliegen. En dat was nog niet eens alles. Zo zagen we er daar ook nog een paar keer eentje fraai laag overvliegen, evenals vanaf de uitkijktoren zelf en op de terugweg naar de het bezoekerscentrum. Er zullen heus wel wat dubbelen tussen gezeten hebben, maar we hebben er vast ook wel een paar gemist. Zoals gezegd: er zitten er gewoon veel in de Oostvaardersplassen. Het is inmiddels een bekend fenomeen, we kijken daar nauwelijks nog van op maar prachtig blijft het en je moet niet vergeten dat dat nog niet zo heel veel jaar geleden nog helemaal niet zo was.
Zeearend was dus het centrale thema van de excursie. Maar we hadden ook nog een paar andere leuke soorten. Wilde zwanen bijvoorbeeld. Zowel vanaf het Jan van den Boschpad als vanaf de Grote Praambult hadden we een groepje. Vanaf de Kleine Praambult hadden we juist een groepje kleine zwanen, tegenwoordig helemaal niet meer alledaags. We hadden blauwe kiekendieven, mooie grote zaagbekken en een massa grote zilverreigers (vanaf de Grote Praambult telde ik er een stuk of 45). En in Pampushaven vonden we in een grote groep kuifeenden diverse toppers terwijl verderop op het water een prachtige groep grote zaagbekken ons het zonlicht verschafte dat de zon zelf inmiddels niet meer verschaffen kon. De beide dames gingen zeer tevreden naar huis en dan heb je eer van je werk.
24 november 2024
Mijn weblogkasteel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten