DT 2

Eigenlijk wil ik het er helemaal niet meer over hebben. Ik ben er klaar mee. Klaar met dat hele Vlieland. Had ik gedacht, laat ik dit jaar ook eens een beetje meedoen met dat Deception tours, en dus maar liefst twee weekenden Vlieland geboekt, krijg je dit! Het moet wel het saaiste jaar in de geschiedenis van Deception tours zijn, neem ik aan, al moet DT 3 natuurlijk nog komen. Het evenement maakte zijn naam tot nu toe helemaal waar.
DT 1 was niet veel geweest, dus op DT 2 moest het gebeuren. Helaas. Dat het zulk matig weer was, zoveel regende, ach, dat kon ik wel aan. Ik had een gloednieuwe regenjas en regenbroek en gloednieuwe nog waterdichte wandelschoenen en die konden de regen wel aan. Heerlijk door de regen over de noordoosthoek gedwaald, geen centje pijn. Dat er juist dit weekend elders zulke geweldige soorten werden gezien, onbereikbaar op het vaste land (ik moest twee potentiële lifers laten lopen!), dat had ik ook nog wel kunnen hebben, als we tenminste maar op Vlie ons aandeel aan leuke soorten konden opstrijken. Maar dat het ook dit weekend weer zo stil was op het eiland, dat er alweer nauwelijks echt aansprekende soorten te vinden waren en dat de paar die gevonden werden nauwelijks en voor de meeste aanwezigen niet twitchbaar waren, dat maakte me wel een beetje verdrietig. Voor bosgors was ik, zoals de meesten, te laat. Kleine vliegenvanger liet zich aan de meesten hooguit af en toe horen. Ik moest het doen met bladkoning die af en toe riep vanuit het bos toen ik stond te wachten op bosgors. En met één sessie alarmroepjes tijdens in totaal misschien wel twee uur wachten op kleine vlieg.
Gelukkig waren er de jagers, want die maakten veel goed. Nooit eerder zag ik er aan zee zo veel, nooit eerder zag ik ze zo gemakkelijk. Op zondagochtend stond ik nog maar amper een paar minuten bij het badhotel over zee te turen toen er al een kwam aangevlogen die vlak achter de branding fel achter een visdiefje aanging. Het spektakel eindigde pas toen de jager, een kleine zoals verreweg de meeste dit weekend, ineens rustig op zee ging zitten. Met buit, neem ik aan. Even later herhaalde dit gebeuren zich. En intussen was verder weg een tweede kleine jager langs gevlogen naar zuid. Dat alles binnen een kwartier.
Op zaterdagochtend vlogen ze af en aan. Een aantal leek ter plaatse boven zee te foerageren. Op zeker moment telden we er vijf tegelijk. Maar intussen kwamen er ook geregeld langs die strak naar zuid vlogen. Dat zijn er gedurende de ongeveer twee uur dat ik daar stond misschien wel twintig geweest. En pleisterend of doortrekkend, allemaal namen ze af en toe de tijd om fanatiek achter een stern of een meeuwtje aan te jagen, wat telkens weer een fantastisch schouwspel is. Al vraag je je wel af of dit nou werkelijk de gemakkelijkste manier voor ze is om een maaltje bij elkaar te scharrelen en of gewoon een beetje de branding afstruinen niet veel eenvoudiger is. Een interessante evolutionaire kwestie.
Met ook nog onder andere jan van genten, af en toe een roodkeelduiker, zwarte zee-eenden en veel zeekoeten, zowel langs vliegend als op zee, was het aan zee goed toeven. Op het eiland echter was het werken en zwoegen, dag in dag uit, in regen en wind, helaas zonder de zo verdiende beloning. Een mooie slechtvalk, een late tuinfluiter, trekkende boomleeuweriken en kruisbekken, niet onplezierig natuurlijk maar al met al heeft Deception tours me meer gekost dan het me heeft opgeleverd. Niet bepaald een aanmoediging om dit volgend jaar weer te doen. Al kan het dan nauwelijks zo matig zijn als het dit jaar was.

4 oktober 2021


Meer Deception tours: Hoe overleef ik DT1