De aanhouder wint! Zaterdag had ik de keus uit drie bairds strandlopers: eentje op Texel, eentje in de Biesbosch en eentje in de Ezumakeeg. Hopend op tijdig nieuws had ik mijn vertrek zo lang mogelijk uitgesteld maar toen dat nieuws uitbleef, werd het toch maar weer Texel. Op zondag bleek er echter van de drie niet een terug te vinden: keus uit nul bairds strandlopers dus. Ik had, zou je kunnen zeggen, niet eens de verkeerde keus gemaakt en dat is een hele troost. Of het zou de keus moeten zijn om sowieso een bairds strandloper te gaan zoeken. Inderdaad misschien beter van niet. Dat getwitch altijd maar …
De zon scheen, de zuidooster woei, het eiland lag er prachtig bij en tientallen mensen onderweg genoten met volle teugen. Dat laatste verdiende natuurlijk navolging dus vooruit. Paapje, diverse tapuiten, goudplevieren, kanoet, paar jan van genten boven zee, genoeg om later nog eens met plezier aan terug te denken. Smelleken die over de polder snelde en over de dijk uit zicht verdween: dat was zelfs nog een nieuwe jaarsoort en in september is zoiets meer waard dan in januari. Sowieso een echte herfstgebeurtenis, zo’n moment van dynamiek die het jaargetijde soms zo kenmerkt. Hoewel op andere momenten de tijd roerloos kan zijn. Zoals vandaag bij Dijkmanshuizen waar vrijwel niets bewoog in het goeddeels uitgedroogde terrein. (Maar goeddeels uitgedroogd was het gisteren natuurlijk ook al en toen zat er wel een bairds.)
Onderweg nog even de gestreepte strandloper langs de Staart aangedaan en die zat er weer net zo fraai bij als vorige week. In een poging zelf iets moois te ontdekken, heerlijk lopen struinen door de duinen van De Muy, al leverde dat niet veel meer op dan een paar meesjes, een roodborsttapuit en een fitis. Geen bosgors zoals op Vlieland vandaag, geen kleine spotvogel zoals op de Maasvlakte, nee, Texel is mij dezer dagen even niet erg gunstig gezind. Maar ach, het eiland heeft afgelopen voorjaar, met onder andere forsters stern, balkankwikstaart en grote kanoet, krediet opgebouwd voor jaren en als ik daar maar genoeg aan terugdenk valt hier wel weer een weekje mee te leven en red ik het net tot volgend weekend.
In de trein terug las ik een oudje van good old Koos van Zomeren: ‘… En mocht een roerdomp opdoemen, dan wordt het een dag die je altoos zal heugen’. Ik had dan wel geen roerdomp vandaag, maar wel een smelleken. En trouwens, die roerdomp had ik afgelopen vrijdag. En een visarend. Dan mag je niet zeuren, lijkt me. Het is altijd goed om een en ander in perspectief te zien. En in de krant las ik over de activiteiten van Boko Haram in Nigeria. Roven, verkrachten, moorden, vernietigen, over perspectief gesproken … Maar jammer blijft het, van die bairds. De aanhouder wint blijkbaar niet altijd. Had ik natuurlijk kunnen weten.
18 september 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten