Hoogtepunt tijdens de trektelling vanmorgen op de Jacobssteeg was de slechtvalk die geruime tijd dichtbij rond joeg boven en voor een nabij maïsveld en op het laatst nog even vlak over ons heen vloog. Schitterend! Verder onder andere de wekelijkse ijsvogels, een stuk of twee roodborsttapuiten, een dodaars, de eerste twee kolganzen van het seizoen en een grote zilverreiger over. En alweer voor ons doen aardige aantallen graspiepers over.
Waarna ik samen met Hans de trein naar Tilburg nam en de vouwfiets naar Huis ter Heide, voor een kleine verplichting aan onze hobby: marmereend. De plek was mooi, met wat ruigtevelden, wat drassig land, een plasje, schrale weilanden, bosranden en een gefatsoeneerde vuilnisbelt tegenover die met enige fantasie oogde als een stukje Limburgs heuvelland. Het weer was mooi: helder, zonnig en warm. Na de herfstige frisheid vanmorgen op de telpost was het vanmiddag weer volop zomer. De lucht was mooi en blauw en herbergde af en toe een paar buizerds. En die beide slechtvalken die elkaar lawaaierig achterna zaten boven het weiland achter ons, alweer slechtvalken! waren ook mooi.
En de marmereend? Die sliep meest, lag half zichtbaar en nauwelijks als zodanig herkenbaar ineengedoken onder een forse pol pitrus en riep aldus weer de gebruikelijke vragen op naar het waarom toch van deze idiote hobby. Weinig aan zo maar hopelijk was het voldoende om me in het vervolg nooit meer verplicht te hoeven voelen om een marmereend te gaan twitchen. Af en toe hief hij zijn kop en keek je toch tegen een stukje marmereend aan. En na zowat een uur wachten ging hij eindelijk twee keer even staan, als om zich uit te rekken, om daarna gauw weer te gaan liggen maar intussen was-ie toch korte tijd goed te zien geweest en bleek het warempel toch een mooi eendje. Apart, anders, en nooit eerder.
Maar de soort van de dag was vandaag natuurlijk de slechtvalk.
24 september 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten