Norddeich

Waar zijn we nou toch terecht gekomen? vroegen we ons af toen we twee dagen geleden na een lange reis hier op ons vakantie-appartement aankwamen. Dat bleek zich te bevinden in een smalle enclave van vakantiewoningen omgeven door een zee van parkeerplaatsen. We waren er bij aankomst nog op verdwaald geraakt en keken met verbazing tussen de auto’s door over de hekken heen naar wat ons beoogde vakantieverblijf moest zijn. Van alle kanten kijken we hier uit op auto's, auto's en nog eens auto's. Rijen auto’s in slapende toestand, in afwachting van hun bezitters. Ons appartement, eigenlijk twee appartementen in een huis met vier, ligt dan ook midden in druk toeristisch gebied. Aan het eind van ons doodlopende straatje dat tussen de parkeerplaatsen door naar de dijk loopt, is een drukke laan langs parkeerplaatsen, ijssalons, nog meer vakantiehuizen en het reusachtige complex van de kliniek, en aan de andere kant van de dijk een al even druk festivalterrein waar onder andere een enorm openluchtfilmscherm staat opgesteld en vliegers in alle soorten en maten wapperen in de wind. Kikkers, octopussen, pijlinktvissen, draken en allerhande stripfiguren, sommige lichtgevend in de avondschemer: het is een tentoonstelling van wat de menselijke fantasie allemaal heeft voortgebracht. Maar de ongerepte natuur zoals ik die graag om me heen heb, lijkt hier ver te zoeken. Niet helemaal onze droomlocatie dus. Daar komt nog bij dat ons appartement op zijn zachtst gezegd nogal spartaans is ingericht, wat een manier is om te zeggen dat die wel wat gebreken en tekortkomingen vertoont. Ach, we zullen niet te hard klagen, ik wil niet zo’n zeurderige vakantieombudsmanklant worden, maar: keukenblokje met schuin aflopend plafond waar ik me een breuk moet bukken om een afwasje te kunnen doen, het af en toe nogal gebrekkige doorspoelmechanisme van de WC, karige bergruimte, één klein tafeltje met twee stoelen en geen luie stoelen of zitbank en in de badkamer een gebrek aan plankjes of mandjes om je spullen neer te leggen. Het maakt dat je je bijna als in een tent en op de camping voelt, woekerend met de ruimte om onze spullen op te bergen. En een gezellig terrasje, tuin of balkon kon er ook al niet af.

Maar het kostte me maar weinig tijd om me te verzoenen met deze locatie. Met de tafels en de tuinstoelen op ons stoepje die, als je ze strategisch opstelt, vooral uitzicht bieden op een haag, een grasveld en een paar bomen in plaats van op de auto’s op de parkeerplaatsen. Trouwens, dat uitzicht op de parkeerplaatsen went snel en kun je met een beetje goede wil ook wel als een grappige curiositeit zien. Na amper driehonderd meter lopen staan we aan de Waddenzee en zien we Juist en Norderney liggen, aan de overkant van ofwel een onafzienbare slikvlakte ofwel een volle zee. Verderop is het haventje van waar de boten naar Juist en Norderney vertrekken. En toen ik op mijn eerste ochtendwandeling na aankomst eerst aan de westkant van het dorp (richting Eemshaven dus, waarvan we in de verte het woud van windmolens zien opdoemen aan de horizon), het wad en de kwelders vond, de eerste rosse grutto’s en regenwulpen en een scala aan leuke kwelderplantjes, en vervolgens op dat weggetje het binnenland in was verzeild geraakt, tussen drassige graslandjes met poeltjes met witgat en kemphaan, graanakkers en hooilanden waarin verspreid bosjes kreupelhout dreven, toen had ik het gevoel: het is wel oké hier, ik ga me hier wel vermaken de komende twee weken. Roepende kwartel als om dat gevoel te bezegelen.
Intussen hebben we over datzelfde weggetje al naar Norden gewandeld, de oudste stad van de regio Ostfriesland. We kwamen daar terecht in een eindeloze en overweldigend saaie buitenwijk maar vonden uiteindelijk ook de oude binnenstad met een paar mooie monumenten, terrasjes en cafés. De stad heeft in de Tweede Wereldoorlog nagenoeg geen schade opgelopen zodat er veel moois bewaard is gebleven, zoals de Sint-Liudgerkerk, het Altes Rathaus waar tegenwoordig het Teemuseum is gevestigd, en het Schöninghsches Haus. We vonden ook de supermarkt waar we ook nog naar op zoek waren. En het station, waar de trein ons terug naar Norddeich bracht.

Ook al aan de andere kant van de haven aan het wad gestaan, waar het rustiger is met een hoekje kweldergrasland en uitgestrekte slikken en achter de dijk een rustige landweg langs korenvelden en boerenhoeves, veelal in gebruik als feriënwohnung.
En ach, die drukte om ons heen is ook best gezellig. Op het evenemententerrein langs het wad is een permanente vliegerdemonstratie gaande, zijn 's avonds live optredens die we vanaf ons stoepje kunnen meeluisteren, en is tot diep in de nacht kabaal van de openluchtfilm, waarvoor hetzelfde geldt. En niet alleen vanaf ons stoepje trouwens. We worden dus elke dag getrakteerd op spektakel, we hoeven ons hier niet te vervelen.

Woensdag 24 juli 2024


Verder met Norddeich 2024: Norderney