En wat hebben we nou de afgelopen weken geleerd over Duitsland? Waaraan konden we zien dat we in Duitsland waren? Een korte inventarisatie.
De schuilhutten af en toe langs het fietspad.
De omgang van Duitsers met fietsers: het ene moment denk je op een fietspad te rijden, het volgende rijd je ineens op de stoep. Soms weet je werkelijk niet of je op een fietspad of op de stoep rijdt. Soms weet niemand het en loopt en fietst iedereen maar door elkaar. Je hebt ook stroken waar de ene helft voor de fietsers is en de andere helft voor de voetgangers, en bijna niemand die die twee uit elkaar houdt. Op een keer fietsten we op een fietspad langs een redelijk drukke weg, toen dat ineens ophield en we ons kilometers lang tussen het autoverkeer moesten wagen. Nogal verwarrend allemaal. Je krijgt het gevoel dat ze ons fietsers maar een beetje wegmoffelen hier.
En dat de waddenkust hier af en toe dient als feestlocatie, is ook niet iets dat je in Nederland gewend bent.
Maar al die verschillend zijn natuurlijk heel betrekkelijk. Op de schaal van de wereldwijde diversiteit hebben ze nauwelijks betekenis en zijn Nederland en Duitsland zo goed als één. Wat de consequentie daarvan is voor de wereldgeschiedenis, dat laat ik graag aan anderen.
Dinsdag 6 augustus 2024
Terug naar begin: Norddeich
Meer buitenlandse zaken: Lissabon, 4 juli 2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten