Van de dingen die ons gaande houden, die ons ertoe brengen af en toe uit onze luie stoel op te staan: grote grijze snip. Een zeer fotogeniek exemplaar houdt zich al enkele dagen op in een plasdrasje achter de Oosterscheldedijk op Tholen. Een vogel in prachtig zomerkleed die zich naar het schijnt van dichtbij laat bekijken. Dus de trein genomen naar Bergen op Zoom en vandaar met de vouwfiets Zeeland in gefietst.
Als voorafje op een schrale akker een mooi groepje morinelplevieren. Ik telde er uiteindelijk zes, waaronder twee spectaculair gekleurde dames. (Morinellen zijn net mensen: de dames zijn doorgaans het meest bezienswaardig.) Ik kon tot een week terug geen meldingen vinden en wist zelf in elk geval nergens van, en mag deze dus beschouwen als zelf ontdekt. Hele fijne zelfontdeksoort.
Het hoofdgerecht was bij aankomst meteen in beeld, weliswaar wat verder dan de berichten hadden doen geloven, op een eilandje achter de strook land achter het watertje voor ons, maar al gauw vloog-ie op om vlak voor ons weer neer te strijken. De verdere tijd bleef-ie in het watertje voor ons, precies zo dichtbij als de foto’s op internet suggereerden en precies zo mooi als die foto’s al hadden laten zien. Prachtig in zomerkleed, af en toe roepend ook zodat we ook het geluid een beetje konden leren kennen, en dat anderhalf, misschien wel twee uur lang. Weer iets geweldigs meegemaakt dus, weer een pareltje toegevoegd aan mijn verleden. Naarmate mijn toekomst korter wordt, wat onvermijdelijk het geval is (nee, geen paniek, dat is voor mij niet anders dan voor iedereen), wordt mijn verleden langer, omvangrijker en waardevoller.
Bijgerechten waren onder andere geregeld overvliegende zwartkopmeeuwen, vele kluten, twee ver en hoog maar toch indrukwekkend rondcirkelende zeearenden en een kleurrijke groep van een stuk of zestig rosse grutto’s die geruime tijd laag rondvloog voordat de vogels uiteindelijk dieper in het gebied neerstreken.
Voor het nagerecht trok ik een stukje de Oesterdam op. Aan beide zijden van de Bergsediepsluis staken landtongen diep de Oosterschelde in, met schrale graslanden en dicht struikgewas. Zeker op zo’n plek en eind april is dat veelbelovend, maar iets van belang kon ik er niet vinden. Leuker was het verderop langs de dam, waar wat stroken slik nog net gespaard waren door het opkomend tij totdat ook deze werden overspoeld en onder andere tientallen groenpootruiters, wat rosse grutto's, vijf zilverplevieren, een zwarte ruiter en wat regenwulpen op de wieken gingen en laag over me heen op zoek gingen naar een geschikte plek om het afgaand tij af te wachten.
Een perfecte dag is niet perfect zonder ook een snufje cultuur op te snuiven. Dus in het dorpje Tholen even van de route naar Bergen op Zoom afgeweken voor een indrukwekkende kerk, een molen en een paar oude straatjes en pleintjes die blijkbaar de watersnoodramp hadden overleefd. Het kostte me een trein maar dat was het wel waard, vond ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten