Hij werd al aangekondigd vanmorgen in onze appgroep: diverse zingende zwartkoppen her en der in en rond Utrecht. Blijkbaar zijn ze juist afgelopen nacht op grote schaal binnen gekomen. En inderdaad: amper vijf minuten in het Gagelbos en daar had ik ‘m. Zwartkop zingend vanuit een oude wilg, ik kreeg hem zelfs nog even mooi in de kijker. Het wachten is inmiddels op de eerste fitis. Kan ook niet lang meer duren. Want het voorjaar gaat voort. Als een oerkracht, dat valt niet te stoppen. Zoals elk jaar weer. Sleedoorns kleuren langs de akkers de struweelranden wit, tjiffen zingen inmiddels vanuit elk bosje, speenkruid bloeit, paarse dovenetel en klein hoefblad idem. Enzovoort. De eerste boerenzwaluwen zijn ook alweer gemeld. Kan de mens bezig zijn zijn omgeving om zeep te helpen, gif te spuiten, afval te dumpen, overal natuurwaarden af te breken, een onomkeerbare klimaatverandering op gang te brengen waar hij uiteindelijk ook zelf aan ten onder zou kunnen gaan, stel hè, stel, ik weet dat ook niet zeker maar het zou zomaar kunnen, maar de aarde overleeft dat wel. Er zal altijd iets zijn, er zal altijd natuur zijn en als er ooit geen mensen meer zijn, is er ook niemand meer die onderscheid maakt tussen brandnetels en orchideeën, tussen paapjes en nijlganzen, tussen wat er was en wat er zal zijn. Zonder mensen maakt dat allemaal niks uit. Nee, over de aarde en de natuur hoeven we ons geen zorgen te maken. Over de mens misschien wel.
28 maart 2019
Niet bij vogels alleen: […]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten