Een mooie, koude hoewel wat mistige herfstdag in november. Het was weer tijd voor mijn traditionele ommetje zoals ik dat al tientallen jaren maak: door de Bethunepolder en langs de Tienhovense plassen. Ommetje dat zich in de loop der jaren wel wat heeft geëvolueerd. Nieuw aangelegde fiets- en wandelroutes en nieuw aangelegde stukjes natuur hebben hun weerslag op de route nagelaten. Het landschap is er hier en daar aardig van opgeknapt, vind ik. Op diverse plaatsen zijn afgelopen jaren plasjes en drasjes aangelegd en die hebben wel enige spanning teweeg gebracht. En in al die jaren af en toe ook mooie resultaten opgeleverd. Al zijn veel van die plekjes alweer behoorlijk opgedroogd en verruigd. Die leveren nog maar weinig op. Op een stille herfstdag als vandaag is er sowieso niet zoveel te beleven. Nou ja, tot je bij die boom in de Bethunepolder komt waar sinds enkele jaren een paartje kerkuilen gehuisvest is. Een van beide vogels was mooi zichtbaar in de opening in de stam. Vroeger moest je voor een kerkuil heel wat meer moeite doen. Best kans dat die kerkuilen profiteren van die verruigde draslandjes van tegenwoordig. Langs het Tienhovens kanaal was ook weer cetti’s zanger aanwezig. Die had je hier tot voor kort natuurlijk ook niet. Hij zong niet maar riep herhaaldelijk en soms verenigden die roepjes zich tot bijna een soort ratel.
Het is niet alles afbraak wat de klok slaat. Grote zilverreigers bijvoorbeeld, ik telde er 19 vandaag. Dat is natuurlijk al wat langer zo maar pakweg twintig jaar geleden waren ook die nog erg zeldzaam. De andere kant is dat bijvoorbeeld woudaapje en grote karekiet hier inmiddels verdwenen zijn, maar daar merk je op een koude herfstdag als vandaag niets van.
16 november 2018
Meer uit het Utrechtse: Roze spreeuw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten