Het verschil tussen eind augustus / begin september en nu, tweede helft september, zit ‘m er onder andere in dat toen de zwaluwen massaal boven het veld foerageerden en er af en toe een paar doorschoten en een weilandje verderop gingen foerageren, terwijl nu bij vlagen de zwaluwen in flink aantal over je heen naar het zuiden knallen en er nog maar een handvol boven het veld rondhangt. Dat gezegd hebbende: gisteren zag ik juist weer een flinke groep ‘ouderwets’ zwermen boven polder achteraf bij Tienhoven. Vanochtend echter, tijdens het trektellen op de Jacobssteeg, waren ze vrijwel op.
Trektellen zit vol verrassingen. Dat kan een aanwezigheid betreffen, maar evengoed een afwezigheid.
Verschil is ook dat er een paar dagen terug weer een sijs overvloog, de eerste weer deze herfst, en begin van de maand natuurlijk nog niet.
Vanochtend aan de Jacobssteeg vloog er alweer aardig wat. Aalscholvers bijvoorbeeld, een paar honderd aalscholvers. En tientallen graspiepers, en dat is ongetwijfeld een voorbode van de vele die nog zullen volgens. Dat kun je ook zeggen van die paar zanglijsters die alweer over kwamen. Daar zullen er ook nog vele van volgen. Waarna de koperwieken, de kramsvogels, de vinken, afijn, toekomstmuziek. Maar de stilte is dus wel voorbij inmiddels. Kun je eind augustus / begin september hier in het binnenland nog van die ochtenden hebben dat er vrijwel niets vliegt, dat je de trekkers met een lantaarntje moet zoeken en je je met tien vogels in een uur tevreden moet stellen, dat is nu wel anders. Vanmorgen haalden we voor het eerst weer de duizend vogels, ach, veel is het natuurlijk nog steeds niet, vergeleken met wat er over een paar weken over ons heen komt, of vergeleken met wat ze nu al langs de kust zien overtrekken, maar het vliegt. De trek is toch een beetje op gang gekomen. Het is dan ook de tijd dat je je bij elk geluidje afvraagt of het ter plaatse is of overvliegt. Die rietgors, waar komt dat roepje toch vandaan? Totdat je hem aan ziet komen vliegen en hij vlak over je heen doorvliegt naar zuid.
Hoe vogeltrek je kan verrassen bleek ook vanmorgen weer: korte tijd was een kuifmees ter plaatse. Die zien we hier nooit. Natuurlijk: op amper twee kilometer hier vandaan een doorsnee standvogel, maar twee kilometer is voor een kuifmees een wereldreis. Deze was op avontuur. Dit was een onverwachte zwerver van een soort die normaal zijn broedgebied nauwelijks uit komt. Ja, trektellen zit vol verrassingen.
23 september 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten