Gewoon

Wie het gewone niet eert, is de zeldzaamheid niet weerd. Welke filosoof was het ook alweer, die deze wijze woorden sprak?
In een week dat elders onder andere diverse breedbekstrandlopers, een terekruiter, een griel en maar liefst een franklins meeuw werden ontdekt, genoot ik met volle teugen van een koekoek in de Gagelpolder, die op amper tien meter afstand min of meer boven in een bosrand zat te roepen. Zo vaak zie ik ze zo niet dus een prima manier om de dag mee te beginnen. En intussen zijn de beide bonte vliegenvangers op Blauwkapel nog altijd aanwezig, dat duurt nu al weken.
Langs de Gageldijk nabij het tuincentrum zingt alweer enkele dagen een nachtegaal. Ook niet alledaags in het Utrechtse. Al moet je wel ‘door een dikke laag verkeersruis heen luisteren’, zoals Hans het uitdrukte. Treffender kun je het niet onder woorden brengen. Al droegen spotvogel, zwartkop en groenling flink bij aan die ruis.
In de Bethunepolder trof ik een wel heel late wilde zwaan. Al is dat wel een beetje verdacht in de regio, sinds afgelopen winter maandenlang op een weilandje ingeklemd tussen de Vecht en de Maarsseveense plassen drie vogels bivakkeerden waarover de nodige vragen zijn gerezen. Een ervan zit er nog steeds en die lijkt in elk geval definitief door de mand gevallen. Escape dus. Maar een relatie tussen deze vogels en een eenling kortstondig in de Bethunepolder (de vogel ging er alweer vandoor toen ik nog bezig was een berichtje op mijn telefoon in te typen. Al gaat dat op zo’n telefoon natuurlijk niet zo heel vlot bij een oudere jongere als ik), valt nog niet zo gemakkelijk aan te tonen.
Prachtig was de fluiter die dichtbij zat te zingen in Beukenburg en zich van tijd tot tijd volledig vrij liet bewonderen. Ook een nabije grauwe vliegenvanger liet zich aardig zien. Dat blijft natuurlijk een saai beest maar af en toe moet je ook aan deze wat aandacht besteden. Anders voelt-ie zich nog tekort gedaan en je weet niet wat voor ellende daar allemaal uit kan voortkomen.
Vandaag tenslotte een paar uur gefietst om ook dit jaar weer grote karekiet aan de jaarlijst te kunnen toevoegen. Je leest het al aan die paar uur fietsen die daar tegenwoordig voor nodig zijn: deze is helemaal zo gewoon niet meer, en wordt elk jaar nog minder gewoon. Nog niet zo lang geleden had je wel vijf zingende mannen rond Tienhoven maar tegenwoordig moet je daarvoor tot voorbij Oud Loosdrecht, langs de oever van de Loenderveense plas, waar zich misschien wel een van de laatste grote karren ophoudt van de omgeving van Loosdrecht, tot voor kort toch een van de kerngebieden van grote karekiet in Nederland. Onderweg fietste ik van de ene plek naar de andere waar ik me de grote karekiet herinner die er inmiddels niet meer zit. Hoeveel meer er nog zitten in de regio, dan die ene die door iedereen bezocht wordt? Het is onbekend. Maar het zal wel niet lang meer duren voor het over en uit is met de grote karekiet in onze omgeving. En op termijn wellicht ook in de rest van Nederland. Dan is-ie definitief niet gewoon meer.

23 mei 2015