Sta je dan, ergens in de Middle of Nowhere in noord Groningen, te wachten op een kuifkoekoek die niet komt. Zonnetje schijnt, koren staat goudglanzend op het veld, allemaal in orde maar van de reden waarom ik hier sta, geen spoor. Tijd voor overpeinzingen. Kunnen we spreken van een mislukking? De aloude dooddoener ‘Wie nooit wil dippen moet niet gaan twitchen’ biedt geen uitkomst. Een stevige dip: het blijft een mislukking. De vraag is natuurlijk: sta ik me hier nog wel te vermaken?
Daar sta ik dan, zomaar ineens op een doordeweekse ochtend in een voor mij geheel nieuw stukje Nederland: onontgonnen terrein. Blanco, onbekend. Nou ja, spectaculair is het niet, maar toch … Morgen zal ik er nog eens aan terugdenken: gisteren stond ik nog in het Groninger akkerland nabij Noordbroek. Het zonnetje scheen, het koren stond goudglanzend op het veld. Jawel, deze ochtend zal een herinnering nalaten. En dat is toch iets, of niet?
En trouwens, die grauwe kiekendieven, die waren natuurlijk wel erg fijn.
12 juli 2011
Meer dips: https://guuspeterse.blogspot.com/2012/09/kuhls-pijlstormvogel.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten