Libellendagje

Hoewel er natuurlijk allerlei zaken van eminenter belang zijn om over te schrijven, wil ik het hier toch even hebben over mijn libellendagje vandaag. Ik weet het, niemand maalt erom maar ik zal hem mij nog herinneren. Het was een mooie, zonovergoten maar niet overdreven warme zomerdag en ik ging naar Roermond om op zoek te gaan naar de gaffellibel langs de Roer bij Paarlo. Want de gaffellibel is een mooie libel en ik had er nog nooit een gezien. Soms is dat voldoende.

Het bleek vooral zoeken naar de juiste plek. De fietsbrug over de Roer was gauw gevonden. Rond die plek zijn ze de afgelopen jaren vaak gezien maar momenteel was de juiste plek een kleine 500 meter verderop langs de Roer. Maar hoe kwam ik daar? Ik had geen idee. Die kant uit gefietst maar ter hoogte van de bewuste plek waren er tussen de weg en de Roer slechts ondoordringbare maïsvelden. Daarop maar verder die kant uit gefietst, steeds op zoek naar de Roer. Het werd een mooie fietstocht door het Roerdal, tot voorbij Herkenbosch, langs velden in boeiende vlakverdelingen, langs hagen en bosranden en af en toe een karige blik op de Roer. En weer terug. Intussen een berichtje van Toon, die toevalligerwijs ook vandaag op zoek was: hij had ze gevonden hoor, precies op de plek waar ik naar op zoek was. Het probleem bleef hetzelfde: hoe kwam ik daar? Tussen de weg en de Roer daar nog steeds uitsluitend maïsvelden. Dan maar de fietsbrug over en aan de overkant geprobeerd. Een plaatselijke landwerker wees me een soort wandelspoor langs het water dat me precies tegenover de plek bracht. Ik zag ze aan de overkant staan kijken maar de libel zag niet ik. Ik stond aan de verkeerde kant, ik moest het pad vanaf de brug nemen, riep men me toe. Maar er was daar helemaal geen pad. Ik had nog gezocht maar niets van een pad gevonden. Terug bij de brug bleek er toch een pad. Althans, er was een halve opening in de afrastering waar je overheen kon stappen en langs de Roer kon lopen. Was legaal, had men mij verzekerd. Zo vond ik dan toch de plek, de mensen die naar een gaffellibel stonden te kijken en tenslotte, na enig navigeren op aanwijzingen van de aanwezigen, de gaffellibel. Die zat te rusten halverwege in een wilgenstruik. Lifer! en zeer zeldzaam bovendien. Dit was al mooi, maar later zag ik hem nog veel fraaier, dichtbij rondvliegend, prachtig op een kaal takje aan de oever en zelfs een kort moment op mijn hand: gaffellibel als handsoort!
Verderop richting de brug vonden we er nog een. Fraai waren ook de weidebeekjuffers die met 10, misschien wel 15 mannen rustten boven het water en af en toe plotseling uitzwermden achter een passerend vrouwtje aan. En als bonus wees Toon me nog een kanaaljuffer, een van de vele bijna identieke blauwe juffertjes maar wel zeldzaam en ook een lifer. Bovendien: als iemand je laat zien waarom het een kanaaljuffer is, als iemand je de subtiele kenmerken toont, dan is een kanaaljuffer ineens toch de moeite waard.
En als er dan ook nog geelgorzen en wielewalen zingen, dan ben ik een gelukkig mens. Meer dan dit was het niet. Meer dan dit hoeft het niet te zijn.

12 juli 2020