Effe heen en weer naar Den Helder, alweer Den Helder, voor een bultrug die daar sinds gisteren rondzwemt in de marinehaven. Een bultrug! Een echte walvis, al is het maar een kleintje: jongensdromen, zeemanslegendes, ik kon de lokroep weer eens niet weerstaan. Aangekomen bij een hek met zicht op het water waar-ie zou rondzwemmen: buien en zon en een stevige, koude wind maar vooralsnog geen bultrug. Dat duurde zo een half uur, blijkbaar is het met walvissen niet anders dan met zeldzame vogels, maar dan ineens iets dat lijkt op een fontein, of wat daarvan over was, verwaaiend in de wind. Enige tijd later verscheen-ie boven water. Kort, maar veel minder kort dan bijvoorbeeld de gemiddelde bruinvis. Even later nog een keer. Het is niet heel veel wat je ervan ziet en je vraagt je af of je het wel mooi mag vinden, zo’n walvissenrug kortstondig boven water, of het wel de verre reis waard is. Want wat zie je nou eigenlijk? Je ziet nog niet de helft van het beest, maar toch is het voldoende om dat besef tot stand te brengen: er zwemt daar een walvis! En op een of andere manier is dat toch indrukwekkend. Dat het vanaf het moment dat-ie boven water kwam zo lang duurde, dat je zoveel vis, nou ja, walvis zag langskomen voordat eindelijk het laatste stukje weer onder water was verdwenen. Het mag dan maar een kleintje zijn naar walvissenbegrippen, maar vergelijk dat met die bruinvis die ik later aan de andere kant vanaf de zeedijk zag. Die is alweer weg voordat je met je ogen hebt kunnen knipperen.
28 februari 2017
En dan nog deze: Ecolinde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten