Pestvogel

Eindelijk pestvogels, was de bedoeling. Na weken vol pestvogels in Nederland waarvan ik er niet een gezien had, moest het er maar eens van komen. Alweer twee jaar geleden immers, en het missen van pestvogels tijdens een pestvogelinvasie vind ik pijnlijk. Het blijven immers snoepjes, briljantjes, elke invasie weer. Dus de trein naar Voorhout en op de fiets richting Noordwijkerhout, vol vertrouwen want vanmorgen alweer gemeld. Maar eenmaal aangekomen bij het bewuste bosje gelderse rozen, langs de N206 naar, onder meer, Noordwijkerhout, geen spoor. Slechts een roerloos, leeg bosje. Leeg wat betreft pestvogels dan, bessen waren er nog voldoende. Stukje de weg langs gefietst en terug: nog steeds niets. Tijdje gewacht: niets. Rondje gefietst en weer terug: nog steeds niets. Zo vergleed de tijd en dat was zonde want de regen was inmiddels opgehouden en er stond een beloftevol windje uit west. Dus eerst maar naar Noordwijk gefietst en een uurtje aan zee gestaan. Dat was leuk. Harde wind, wilde zee en leuke vogels. Een grote groep zwarte zee-eenden op de golven onder andere. En een paar adulte jan van genten over zee: elke keer weer een belevenis. Geregeld drieteenmeeuwen langs vliegend en een mooie grote jager naar zuid. Best laat, leek me. En maar weer terug naar de gelderse rozen: nog steeds niets. Na een tijdje gaf ik het op. Terug naar Voorhout, daar nog even gezocht want iemand had me verteld dat ze daar ook wel eens gezien zijn, maar vergeefs. En ach, de wind stond goed en ver is het niet dus naar Leiden teruggefietst. Langs de nieuwbouwwijk Poelgeest, waar de afgelopen dagen ook pestvogels gezien zijn. Een herkansing dus. Het loopt al tegen de schemer aan als ik de wijk binnen fiets. Een tijdje rijd ik vergeefs rond, nergens een pestvogel. Maar dan zie ik een man met telescoop en verrekijker en een klein meisje met een fototoestel en ja, dan weet je het wel. En zo vind ik toch nog mijn pestvogel. Het is er maar eentje en dat is toch niet hetzelfde als zo’n vrolijk kwebbelende groep vogels die om elkaar heen buitelend elkaar de bessen voor de snavel weg grissen. Hij zit er wat saai bij, slapend in een boompje naast de stoep. Maar hij zit wel vlakbij en ook zo is het een prachtige vogel. Ik zal het ermee moeten doen, vandaag.

9 december 2012