Voor de aller aller aller zekerste zekerheid vandaag ook maar naar de tweede purperkoet van Nederland geweest, in een plasdrasje nabij Zevenhuizen. Want niets lijkt aanvaarding van dit geval in de weg te staan. Onberispelijke vogel zonder aanwijsbare beschadiging en nog een eerstejaars ook. Voor een soort waarvan ook na zorgvuldig speuren in Nederland en omstreken nog altijd geen vogels in gevangenschap zijn aangetroffen (de paar eerdere gevallen in Nederland, alle als escape beschouwd, betroffen dan ook allemaal grijskoppurperkoet, die wel in Nederland gehouden wordt) en waarvan bovendien kwekers zeggen dat voorplanting in gevangenschap tot nu toe vrijwel onmogelijk is gebleken, moet dat voldoende zijn. Eventueel gebrek aan ‘vagrancypotential’, het veronderstelde vermogen om zo ver van zijn broedgebied te verschijnen, lijkt geen beletsel: het is weliswaar overwegend een standvogel maar er is een geval aanvaard in Engeland en er zijn nachtelijke geluidsopnamen van overtrekkende purperkoeten honderden kilometers van hun broedgebieden vandaan. Daarbij is er natuurlijk die opmerkelijke samenloop van omstandigheden: met de vogel van Alblasserdam plus eentje in november in België en eerder eentje in Duitsland zitten we met vier gevallen de afgelopen maanden. Alle ongeringd. Vier ongeringde escapes van een soort met ringplicht die bovendien in noordwest Europa niet of nauwelijks gehouden blijkt te worden, het lijkt toch wat teveel van het goede. Een influxje is aannemelijker.
De vogel van Alblasserdam heeft ietsje minder goede papieren. Die zit met een licht beschadigde vleugel, al zou die beter verklaard worden door foerageergedrag in stug riet dan door een kooi. Bovendien zijn er foto’s waarop die vliegend in beeld is dus met de schade valt het nogal mee. En zijn status als eerstejaarsvogel is geloof ik nog niet onomstotelijk vastgesteld, al zijn er grondige analyses die daar wel op wijzen. Het door sommigen waargenomen tamme gedrag kan hoe dan ook geen bezwaar zijn: niet ongebruikelijk voor vogels in Zuid Spanje en -Portugal. En ook deze heeft natuurlijk de ondersteuning van de samenloop van omstandigheden. Deze op dubieuze gronden afdoen als escape terwijl er her en der in de buurt wilde opduiken, het lijkt niet erg voor de hand te liggen.
Ik dacht, ik help de commissie maar even.
Maar toch, voor de aller aller aller zekerste zekerheid, vandaag toch maar naar Zevenhuizen geweest
Het was helaas helemaal de verkeerde dag. Nat, grijs en stormachtig. Vooral de eerste uren viel er geregeld regen en al was ik daar goed op voorbereid, met die wind erbij was dat verre van comfortabel. En de vogel hield zich vooralsnog schuil. Wel zwom af en toe een waterhoen langs de rietrand, en als een waterhoen kon … Maar purperkoet kwam het riet niet uit. Smienten, wintertalingen, een zilverreiger, af en toe gezang van cetti’s zanger dat boven het ruisen van de storm uit klonk, sperwertje, gekrijs van een waterral. Rondje gefietst, geschuild in een bushokje en toen het droog werd terug naar de plek van de koet. En toen daar zelfs even de zon begon te schijnen, werd de vogel toch nog af en toe gezien, diep in het riet foeragerend. Zelf heb ik hem één keer één tel in beeld gehad: een groot blauw beest tussen de rietstengels, en alweer uit beeld. Veel was het niet geweest, maar herkenbaar. En Zevenhuizen was binnen. Voor de aller aller aller zekerste zekerheid, voor het onwaarschijnlijke geval dat de heren van de CDNA in al hun wijsheid mochten besluiten Alblasserdam niet te aanvaarden. En omdat het een prachtbeest is natuurlijk, al heb ik daar vandaag niet veel van gezien. Gelukkig hebben we Alblasserdam nog.
28 december 2021
Zie ook: Sliedrecht Baanhoek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten