Op de website en in het clubblaadje stond het aangekondigd als excursie Maasvlakte. Dus stonden we vanmorgen om half 9 op de Nieuwe Stuifdijk aan de Maasmond uit te kijken over land en zee. Met twee weliswaar verre kleine jagers over zee, de eerste weer van het nieuwe seizoen, en tapuiten op en paapjes aan de voet van de dijk was dat helemaal niet onplezierig. Massa’s vlinders om ons heen. Wie denkt er bij de Maasvlakte aan vlinders? Maar bij elke stap vlogen de icarusblauwtjes en de hooibeestjes op uit het hoge gras. Het mag dan een oord zijn van grootschalige massabedrijvigheid, het is ver verwijderd van onze geïndustrialiseerde en vergiftigde massalandbouw en zo blijkt maar weer dat in alle hoeken en gaten die wij nog ‘onbenut’ laten, iets van natuur kan opbloeien. Boven zee grote sterns, in een struikje een mooie juveniele fitis, oeverloper, regenwulp, tientallen kneuen: het begin was helemaal zo slecht niet. Maar intussen was bona terug gemeld, de bonapartes strandloper die gisteren is ontdekt in de Korendijkse slikken. Sowieso een hele leuke soort maar voor sommige van de deelnemers zelfs een lifer en als je het in het juiste perspectief ziet, op een steenworp. De verleiding was dus groot om het wat de Maasvlakte betreft hier maar weer bij te laten. Ik klaag weleens dat ik maar zelden iets van belang zie op de Maasvlakte. Afgezien van de echte twitches natuurlijk, ik heb er ook wel mijn arendbuizerd en rosse waaierstaart, maar zelf ben ik er nog nooit tegen iets noemenswaardigs aangelopen. Maar ja, als je telkens weer het zoeken vroegtijdig afbreekt (nee, dit was niet de eerste keer), dan vraag je daar natuurlijk om.
We gunden ons nog één tussenstop: op het uitzichtpunt boven de Westplaat, noteerden daar onder andere bontbekplevieren, drieteenstrandlopers en visarend, en gingen toen op weg naar de bona. Dat ging in elk geval voor onze auto niet bepaald vlekkeloos. Toen we gebonk hoorden op de auto realiseerde Erik zich ineens dat hij zijn telefoon op het dak had laten liggen. Die lag daar nu dus niet meer. Schrikken, stoppen, keren, zoeken en daar lag-ie, gebutst en gehavend maar hij deed het nog. En net nadat we op de snelweg onze reisgenoten hadden achterhaald, misten we de afslag bij Numansdorp waarna het pas op Goeree mogelijk bleek om te keren. Maar uiteindelijk stonden ook wij aan de Leenheerengorzenpolder te turen naar de steltjes die verderop op een slikveldje tussen de eenden en de ganzen scharrelden. Eerst was het nog een bosruiter die we voor bona aanzagen. De afstand mag wellicht als excuus gelden. Uiteindelijk bleek de vogel niet plat, niet langgerekt genoeg. Hij zag er simpelweg teveel uit als bosruiter en dat is niet goed voor bona. Maar uiteindelijk hadden we de goede vogel te pakken, rustig bewegend langs de rand van het slikveldje. Deze was wel opvallend plat en langgerekt, en ondanks de afstand wisten we hem uiteindelijk voldoende kenmerken te ontfutselen voor een overtuigende en bevredigende bonapartes strandloper.
Een kort debat op de dijk langs de Korendijkse slikken bracht uiteindelijk uitsluitsel aangaande onze laatste bestemming. Met het pondje staken we over naar Voorne waarna we naar een voor mij nieuwe bestemming reden: de Beninger slikken. Een luzernevlinder al meteen aan het begin beloofde veel. En het was inderdaad een mooi en spannend gebiedje. Ruigtevelden met putters en kneuen, bossen heemst langs de greppels, stille rietvelden en ondiepe wateren met brandganzen en kieviten. Diverse grote zilverreigers. Witgatjes, groenpootruiter, zwarte ruiter. Uiteindelijk stonden we in een uitermate disfunctionele kijkhut waar het slechts met veel moeite lukte de telescoop te richten op de vele honderden stelten en eenden die voor ons in het ondiepe water en op de slikvelden rustten. Tientallen goudplevieren waren daarbij, en tientallen kemphanen. Een stuk of veertig lepelaars vlogen over en verder noteerden we onder andere zwarte ruiter, groenpootruiter, bontbekplevieren en watersnippen. Een dikke krent zat er niet tussen maar het was een aangename kennismaking met dit gebied. Al mogen ze wel die kijkhut nog wat aanpassen.
27 augustus 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten