Gierzwaluwen

Al die zeldzaamheden elke keer weer, je zou ook eens wat over de gewone soorten moeten schrijven. Soorten die iedereen kent. De gierzwaluwen bijvoorbeeld, die weer zijn teruggekeerd boven de stad. De tuinfluiters die ineens weer volop zingen in het Gagelbos. Of de blauwborsten natuurlijk, die prachtige blauwborsten, zo fraai als ze ons hun blauwe borst tonen. Nee, niemand die het tegen me zegt natuurlijk maar ik heb weleens het idee dat allerlei mensen het tegen me zouden willen zeggen. En anders ikzelf wel. Want al die zeldzaamheden, al dat jachtige gedoe om iets te scoren dat iemand anders voor je gevonden heeft, dat is toch niet waar het om gaat?
Maar dat is nog niet zo eenvoudig, want wat moet ik dan schrijven over die gierzwaluwen, die tuinfluiters of die blauwborsten, dat al niet honderden mensen voor mij daarover geschreven hebben? En anders ikzelf wel. ‘Let op, de gierzwaluwen zijn terug. Als u de komende dagen omhoog kijkt, dan kunt u hun zwarte sikkeltjes weer gierend door de lucht zien jakkeren.’ Maar ik ben toch geen actualiteitenrubriek? Dat kan iedereen toch ook zelf wel vaststellen? En anders zijn er talloze anderen bereid om u daar op te wijzen.
Maar nu maakte ik toch iets mee, met die gierzwaluwen, dat het opschrijven waard is. Helemaal nieuw en wereldschokkend was het natuurlijk niet, vanmorgen in de Zodden, maar ik vond het wel bijzonder. Tot nu toe waren de gierzwaluwen nog maar mondjesmaat teruggekeerd. Maar nu zag ik er al meteen bij aankomst eentje boven de rietvelden scheren. Kort daarop telde ik er ineens zeven, maar even later waren ze in geen velden of wegen meer te bekennen. Een volgend moment zag ik ze echter weer boven het gebied rondcirkelen, alleen telde ik er nu heel wat meer dan die zeven van zojuist. Het waren er nu wel twintig. Maar na enige tijd waren ze weer uit beeld. Waarop ik er een paar zag langs vliegen en er vervolgens weer een stel om me heen hing. En zo ging dat verder. Op het moment dat er een appje binnenkwam: ‘zojuist de 2000e gierzwaluw van vanochtend langs de Horde, een dik dagrecord’, begon ik me te realiseren dat het telkens andere gierzwaluwen waren die ik zag. Dat er een behoorlijk massale doortrek van gierzwaluwen bezig was. Want telkens opnieuw zag ik ze tegen de zon in rondvliegen, en telkens opnieuw zag ik ze even later aan de andere met zonnetje achter. Kijk aan, er was iets gaande, iets bijzonders, ook al was het maar een gewone soort, en ik was daar toch ook een beetje getuige van. Ook al had ik er nog lang geen tweeduizend. Maar vandaag was blijkbaar de dag dat eindelijk de gierzwaluwen massaal ons land binnentrokken. Morgen zal alles anders zijn in de Hollandse binnensteden. Let op, de gierzwaluwen zijn terug. Als u de komende dagen omhoog kijkt, dan kunt u hun zwarte sikkeltjes weer gierend door de lucht zien jakkeren.

5 mei 2017