410: Koningsdag

Soms vraag je je af of ze blij zijn dat ze weer even van je af zijn, of dat ze denken: ‘moet-ie nou alweer?’ Ze kennen me inmiddels, maar soms is het wel een beetje veel allemaal. Dat weet ik zelf ook heel goed. Maar wat moet je? Op zondag, omdat het nou eenmaal zondag was, een prachtig tochtje gemaakt, met de fiets van Overveen naar IJmuiden. Langs een spoor van nachtegalen onder andere, die zo hartverwarmend zongen dat ze je het grijze en kille weer dat maar zo weinig aan lente deed denken, helemaal deden vergeten. En in IJmuiden natuurlijk even de woestijntapuit gedaan. Prachtig gezien, en bovendien van een voor mij nieuw type. Want tot nu toe had ik alleen nog van die oogverblindende mannetjes gezien. Deze was soberder gekleed, maar ook prachtig. En als bonus onder meer een fraaie kleine burgemeester, nog een enkele paarse strandloper in wat ik wel zomerkleed zou willen noemen, subtiel verschillend van wat we gedurende de winter aan paarse strandlopers zien op de pier van IJmuiden, dwergsterntjes tussen de grote sterns op het strand en op de oeverlanden langs het Kennemermeer een prachtige engelse kwikstaart. Uitermate tevreden ging ik naar huis.
Maar toen kwamen een paar alerts mijn stemming bederven. Allereerst een griel bij Harderwijk. Mocht die blijven, bedacht ik, dan kon ik die morgen op weg naar Leusden nog wel even meepikken. Want in Leusden was natuurlijk op Koningsdag de jaarlijkse vrijmarkt, bij mijn lieftallige schoonzusje op de stoep, en dat is elk jaar een traditioneel en welhaast verplicht familie-uitje. En Harderwijk, dat was niet al te ver om, nou ja, het ligt in elk geval in dezelfde richting.
De melding echter van een poelsnip, blijkbaar al twee dagen aanwezig langs de Maas in Noord-Limburg en geregeld baltsend, was in alle opzichten van een andere orde. Lifer, en bovendien baltsend: uniek in Nederland. Dus die kun je niet laten lopen. Ik moest wel, ik kon niet anders. Maar wel een heel eind uit de richting, wat Leusden betreft. Zou nog een klus worden om daar aan mijn sociale verplichtingen te voldoen.
Nee, rust is ons vogelaars zelden gegund, tijd om rustig Koningsdag te vieren zat er niet in. Koningsdag vieren we dan maar op onze eigen manier.

Dus de vroegste trein genomen naar Horst - Sevenum en op de vouwfiets via Horst en Melderslo naar Broekhuizen, aan de Maas. Een mooie fietstocht, door veld en bos en op het eind langs mooi broekbos, langs wat plakjes hoogveen en zelfs een vennetje, maar ik nam daar niet de tijd voor die ze wellicht verdienden. Bij Broekhuizen snel de plek gevonden, een plasje aan de Maas, en ook meteen de vogel min of meer vrij in beeld. Maar erg karig en ik had amper mijn eigen telescoop opgezet toen de vogel alweer in de vegetatie was weggedoken. Vervolgens een half uur lang vooral naar een oog en een wenkbrauwstreep staan kijken, en af en toe een kruinstreep, waarmee tenminste bokje was uitgesloten. Intussen hield ik dan maar de zwaluwen in de gaten die boven het plasje foerageerden maar ik kon de begeerde roodstuitzwaluw er niet uit halen. Ook diverse gele kwikstaarten gecheckt maar dat waren louter gewone. En genoten van de plaatselijke kleine plevieren.
Maar toen ging de snip staan en kon het feest beginnen. Want geruime tijd was-ie schitterend en vrijwel geheel vrij zichtbaar. Alle kenmerken konden worden afgestreept. Een wat plompe snip met een ‘middellange’ snavel, echt te kort voor watersnip. Duidelijke witte diagonalen over de vleugel, gevormd door de witte toppen van de vleugeldekveren. Zwaar gebandeerde onderzijde. En af en toe, als de vogel de staart spreidde, waren ook de opvallende witte staartflanken zichtbaar. Maar het meest kenmerkend was toch wel het baltsgedrag dat de vogel af en toe ten beste gaf, waarbij hij zich oprichtte, stoer een brede borst opzette, de snavel sperde en één keer ook de vleugels spreidde. Een enkele keer was daarbij zelfs, weliswaar zachtjes, het merkwaardige rateltje te horen dat voor zijn zang moet doorgaan.
Baltsende poelsnip in Nederland: een unieke ervaring. Dat tussendoor nog een visarend langs vloog, en even later een zomertortel, en dat af en toe een grasmus opdook in hetzelfde telescoopbeeld als waarin de poelsnip zich bevond, dat maakte het helemaal af. Na een uurtje snel terug naar Horst gefietst, ook nu geen tijd voor de plakjes hoogveen en het vennetje, om nog iets van de vrijmarkt in Leusden mee te maken.

27 april 2015