Je houdt het niet voor mogelijk! We kennen Utrecht toch als het Zwarte Gat voor vogelend Nederland? Voor een beetje zeldzaamheid moeten wij Utrechtenaren toch altijd minstens een uur en meestal langer reizen? Wij moeten toch altijd genoegen nemen met de kruimels, regionale zeldzaamheden die in andere uithoeken van het land allang gangbare soorten zijn? Maar de laatste tijd ontpopt Utrecht zich warempel als een ware zeldzaamhedenmagneet, als een verplichte bestemming voor het twitchende volksdeel. Wanneer dat begonnen is? Misschien wel met die fantastische zwerm bijeneters die twee jaar terug in de lente opdook te Oostbroek en die vogelaars van heinde en verre naar de provincie lokte. Vorig jaar hadden we onder andere een fraaie ortolaan aan de rand van de stad, en wat verder weg in de regio onder andere orpheusspotvogel, buidelmezen, breedbekstrandlopers (jawel, let op de meervouds-s!) en ralreiger. (En al zullen onze Gooise vrienden terecht opmerken dat die laatste zich op hun grondgebied bevond, in Noord-Holland dus, vanuit Utrecht is dat amper een steenworp afstand en dichterbij dan bijvoorbeeld de Eempolders die wel tot de provincie behoren.)
En dit jaar is de beer helemaal los. Twee weken geleden dook er ineens een oehoe op in de stad. Escape of wild, een fantastische vogel was het. Enkele dagen geleden hadden we onze kleine geelpootruiter. Randje van de provincie, maar wel op fietsafstand. En vandaag werd, alsof het niet op kan, bijna op loopafstand van mijn werk een bijna adulte kleine burgemeester gevonden. Langs de Leidseweg, zo dichtbij, daar moest ik even een uurtje voor uittrekken. Het werk moest maar weer heel even wachten. Helaas leidde dat toen niet tot het gewenste resultaat. Een slechtvalk in de antenne bovenop het hotel aan het Jaarbeursplein, daar moesten we het mee doen. Onverrichterzake terug naar het werk dus. Maar toen de vogel ’s middags opnieuw werd gemeld, toch maar weer een uurtje vrij genomen. Heb heel wat in te halen nu maar het resultaat mocht er dit keer zijn: een fraaie bijna adulte kleine burgemeester. Eerst bovenop een schoorsteen op de huizen langs de straat, daarna een tijdje rondvliegend. Mooi beest met al grijze vleugels en witte pennen, maar met name snavelpatroon bracht de kenners tot vierde kalenderjaar. En inmiddels weer geruime tijd uit beeld. Hij blijkt daarna ook niet meer teruggezien vandaag. ’t Is een lastig beestje.
Ja, Utrecht heeft het!
5 maart 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten