Linge

Aanleiding waren een paar kwakken die geregeld gezien worden langs de Linge bij Beesd. De plek was gauw gevonden en toen ik wat nauwkeuriger op Google maps keek, vond ik al gauw ook de kwakken. Twee volwassen vogels telde ik aanvankelijk, een jong, en nog een derde adulte. En zelfs nog een tweede jong. Vijf kwakken dus. Mooie vogels die zich mooi lieten zien. Missie volbracht. Alleen: ze zaten wel vlak naast het plaatselijke uilen- en vogelparkje De Paay. Sommige zaten zelfs zo goed als tegen het gaas van een van de vogelkooien aan, je moest heel goed kijken om te zien dat ze voor het gaas zaten en niet erachter. Waar trouwens ook kwakken zaten. Dat wierp wel een wat dubieus schijnsel op deze waarneming. Ze schijnen er al jaren te zitten dus de juvenielen van nu zijn zeker buiten de kooien geboren. En wellicht ook hun ouders. Maar dat deze kleine populatie zijn oorsprong heeft aan de andere kant van het gaas lijdt nauwelijks twijfel. Maar goed, ze waren vrij om te gaan waar ze wilden, scharrelden onbekommerd langs de waterkant en eentje vloog een stukje over de sloot naar een waterkant verderop. Denk ervan wat je wilt, mooie vogels waren het. Vogels die hun vrijheid hadden hervonden. Moet je die bestraffen met het predicaat ‘escape’?

We hadden nog een mooie dag met volop zon voor ons en omdat we er toch waren, een mooi tochtje gemaakt langs de Linge. Van Beesd via onder andere Rhenoy, Acquoy en Asperen terug naar Beesd. Door een mooi mini-rivierenlandschapje met het riviertje aandoenlijk kronkelend door zijn uiterwaardjes en langs zijn dijkjes. Nederland van honderd jaar geleden in een notendop. Met hooilanden, rietlanden, dijkwielen, rivierbossen en dode zijarmen. Met oude dijkdorpjes met schattige geveltjes, de prachtige oude, scheve kerktoren van Acquoy (met graf van mevrouw Pisa op het naastgelegen kerkhofje: de toren van Pisa, ook al in het klein) en het fraaie fort Asperen. Nederland rivierenland: net echt, maar alles in maatje poppenhuis. Een stukje Nederland ook waar de tijd soms al tientallen jaren lijkt te hebben stilgestaan. Het is een openluchtmuseumpje waar we vandaag doorheen hebben gefietst, met alle charme die openluchtmusea eigen zijn. Het is er mooi, maar niet helemaal van deze tijd. Of ‘want niet helemaal van deze tijd’?

14 juli 2024


Mijn weblogkasteel