Texel rerererererevisited

Met kans op gestreepte strandlopers en op roodpootvalken bood Texel veruit de beste combi van mogelijke leuke soorten dit weekend. En aangezien een dagje Texel sowieso nooit een straf is, bevond ik mij deze zondagochtend weer eens, niet voor het eerst en zeker niet voor het laatst, op de Texelstroom die de reiziger sinds 2016 vanuit Den Helder over het Marsdiep naar de haven van ’t Horntje brengt. Van daar naar Den Hoorn gefietst en het Hoornderslag genomen, en om half 11 keek ik uit op het Grote Vlak noord, waar in het laatste beetje water dat er nog restte temidden van tientallen watersnippen een mooie grauwe franjepoot zijn rondjes draaide. Leuke soort, maar niet waar ik voor kwam. Niet dat ik zo’n verwende vogelaar ben hoor, maar een week geleden nog prachtig gezien in de Flevo.
Voor gestreepte strandloper moest ik nog anderhalve kilometer lopen. Langs het Grote Vlak zuid: rietbossen, nog een restje water, drooggevallen slikjes met opnieuw tientallen watersnippen en aan de andere kant droog en golvend duinland met een stekelige deken van duinroosjes. Verderop heette het water dat glinsterde tussen de duinruggetjes het Pompevlak en daar moesten zich de twee gestreepte strandlopers ophouden die me naar deze uithoek van Texel hadden gelokt. Of ze er inderdaad vandaag nog zaten, moest natuurlijk nog maar blijken, zoals altijd, maar ze zaten er nog. Eerst vond ik er eentje aan de overkant, bij een groepje meeuwen en eenden. Leuk zichtbaar en goed herkenbaar, halflang iets gekromd snaveltje en strakke grens tussen gestreepte borst en witte buik, prima zo. Maar toen vond ik, veel dichterbij op het nabije slikje aan deze kant van de plas, de tweede. En die was echt geweldig. In de telescoop was ieder detail zichtbaar. Met onder andere ook nog een juveniele zwarte ruiter, een idem kemphaan en even verderop een goudplevier op minder dan tien meter, was het een hele fijne plek, diep verscholen in het Texelse duinland, om mijn lunchpauze door te brengen.
Een opvallend roepje richtte mijn aandacht nog even op een halfhoog overvliegend steltje. Een klein dingetje met relatief kort snaveltje. Iets in de buurt van kleine strandloper. Het roepje, een heel apart trillertje, blijkt kenmerkend voor temmincks strandloper. Ik herinner me niet dat ooit eerder gehoord te hebben.

Berichten omtrent de roodpootvalken voerden me noordwaarts. Naar De Koog en verder, langs de Zanddijk zuid ter hoogte van de Muij. Ik had me al voorbereid op een flinke wandeling door de duinen en was bang dat het ook nog wel eens hard zoeken zou kunnen worden, maar dat bleek allemaal niet nodig. Een valkje stond te bidden boven de zanddijk en een fotograaf richtte zijn telelens: hier was roodpootvalk al! Een juveniele vogel liet zich uitgebreid en prachtig bekijken, biddend, zwenkend, fladderend, neerdalend en weer opstijgend en weer biddend, mooier kun je ze niet krijgen. En in de buurt ook nog een tweede.
Zo’n biddend valkje kan natuurlijk tot verwarring met torenvalk leiden, maar deze ziet er toch subtiel anders uit. De verhoudingen zijn net even anders en met goed zicht op het verenkleed, op die wat bleke kop met donker oogmasker en donkerbruine bovendelen, is er natuurlijk helemaal geen twijfel meer.

Twee zulke fijne soorten op een dag: een feestje waard. In de duinen, waar ik dus ook niet meer perse een flinke wandeling hoefde te maken, zitten nagenieten en bijkomen van de warmte, van de inspanning en van het zweet op mijn rug. Zicht op de duinweide tussen de Muij en de Slufter. Zicht op struikgewas vol beladen met diep zwarte en zo te zien overheerlijke maar even onbereikbare bramen en met ook nog twee paapjes. En zicht op duincontouren aan de horizon.
Op de terugweg ook nog in het nieuwe bezoekerscentrum De Marel geweest in de Waal en Burg, waar men mij thee met taart serveerde en in de naastgelegen slikjes naast weer wat watersnippen ook een bosruiter en een groenpootruiter foerageerden. Ach, gewone soorten natuurlijk, in vergelijking met gestreepte strandloper en roodpootvalk, maar als die je als vogelaar niet meer kunnen bekoren, ben je wel een beetje uitgevogeld.

4 september 2022