Zwarte ooievaar

Mag er ook een keertje iets wel lukken? vroeg ik me vertwijfeld af toen ik vergeefs het Trekvogelveldje bij de Blocq van Kuffeler had afgespeurd. En toen liep daar ineens de zwarte ooievaar mijn beeld in, verderop in de sloot. Alsof mijn beden waren verhoord. Ik geloof eigenlijk niet zo in god, en zeker niet in een god die te pas en te onpas de gebeden verhoort van gefrustreerde vogelaars die zo nodig op een doordeweekse donderdagavond een zwarte ooievaar moeten gaan twitchen bij Almere. Alsof hij niks beters te doen heeft. Alsof er geen ernstiger problemen zijn in de wereld, waarmee hij zich trouwens ook niet erg schijnt te bemoeien. We zullen het er maar op houden dat de vogel er nou eenmaal zat, en dat het dan helemaal geen wonder is dat je hem na enig zoeken op zeker moment ook te zien krijgt. Hoe dan ook: het maakte de avond wel helemaal af. Ik had al jaren geen zwarte ooievaar gezien. Het is zo’n soort die je op een gegeven moment niet meer twitcht, daar is-ie net te gewoon voor geworden. Maar als je er dan jarenlang niet spontaan een tegen het lijf loopt, dan komt er een moment dat je er toch maar weer eens op af gaat. Dat moment was dit jaar. Al twee keer zelfs, en beide keren vergeefs. Beide keren was de vogel net gevlogen toen ik ter plaatse was. Maar vanavond was het wel raak. Toen-ie eenmaal tevoorschijn was gekomen, liet hij zich geruime tijd mooi bekijken.

Het was het hoogtepunt van een mooie zomeravond rondom de Lepelaarsplassen. Die verder weer eens ouderwetse aantallen grote zilverreigers opleverde, en één kleine zilverreiger. Dat de najaarstrek alweer aardig op gang begint te komen, bleek onder meer uit de oeverloper en de witgatjes die ik zag langs slootkanten in de natte graslanden verderop. En wellicht ook uit de smienten die zich daar hadden verzameld? Of waren dat toch overzomerende vogels? Waarschijnlijk het laatste: een korte blik op Waarneming.nl leert dat ze er de hele zomer niet zijn weggeweest. Het is waarschijnlijk sowieso niet erg te verwachten dat eenden midden in hun ruiperiode op reis gaan.

Verder vanavond nog volop lepelaars, kluten, een mooie man bruine kiekendief, kleine plevier, dodaars en een vos vol in de telescoop. Sommige avonden moet je het met minder doen. De meeste zelfs. We sloten af met een hoewel ietwat clichématige toch erg fraaie zonsondergang.

18 juli 2013