Dubbele treintwitch

Zo’n dubbele twitch: voor autovogelaars de gewoonste zaak van de wereld maar voor ‘ons soort mensen’, grotendeels afhankelijk van het openbaar vervoer, iets bijzonders. Deze waren echter geknipt voor ons: het was amper een uur van vogel tot vogel. En beide werkten voorbeeldig mee, dus ik was zelfs heel netjes om 3 uur weer thuis.

In Voorhout was het minder dan een kwartier fietsen naar het tuintjescomplex aan de Eerste Elsgeesterweg. Door weiland, langs wat schrale akkertjes, gele kwikstaarten, alom zingende veldleeuweriken. Waarom juist hier een kleine klapekster opduikt en bij ons niet, dat is een zinloze vraag. Toevallige eenmaligheid. In statistische termen: N is te klein (namelijk 1) om conclusies te kunnen trekken. Maar waarom zingen toch hier nog steeds volop de veldleeuweriken en bij ons in de polder allang niet meer?

Hoe dan ook: het tuinencomplex was daar en de kleine klap was vrijwel onmiddellijk in beeld. Een fantastische vogel. Een adult, met volledig oog- en voorhoofdsmasker en licht rossige buik. Eén keer eerder zag ik een kleine klapekster in Nederland: enkele jaren terug op Walcheren, maar dat was een jonge vogel en die zag er veel minder karakteristiek uit. Al was die juist daarom determinatietechnisch natuurlijk heel interessant: je bent dan gedwongen naar de subtielere kenmerken te zoeken. Deze was in dat opzicht een stuk eenvoudiger, maar wel erg fraai, met dat typische boevenmasker. Hij hopte van paaltje naar paaltje naar hekje naar de grond en terug naar paaltje en kwam zo af en toe nog aardig dichtbij, was in elk geval prachtig door de telescoop.

Ik gunde me een half uurtje, de vogel was dat wel waard, en snelde daarna terug naar Voorhout, nam de trein naar Haarlem, nam de trein naar Santpoort zuid, fietste naar Spaarndam en stond amper een uur later bij het Landje van Gruiters naar een fantastische terekruiter te kijken. Ook deze was onmiddellijk in beeld. Het liep vandaag op rolletjes. Het was alweer mijn tweede terek binnen een week! Die van ’s-Gravenpolder afgelopen zondag was mooi hoor, maar deze …!!! Soms tot op amper twintig meter liep de vogel te foerageren, maakte ruzie met de tureluurs (je zou denken: plek zat hier voor meerdere tureluurs plus een terekruiter, maar de tureluurs dachten daar kennelijk anders over), vloog eens een stukje en ging vervolgens lopen baltsen of iets dat daarop leek. Hoopte een van de turelurenmannen te paaien maar die waren daar niet van gediend. Hybriden tureluur x terek zijn vooralsnog niet te verwachten, als ik het goed inschat. Intussen baltsroep van terekruiter: misschien wel nooit eerder ten gehore gebracht in Nederland. Een uurtje, dat was wat ik deze vogel gunde, en een heerlijk uurtje was het. Waarna ik, na deze dubbele treintwitch, ruim op tijd thuis was om nog gewoon de meeste van mijn vrijdagse taken te volbrengen.

31 mei 2013