DT 2: geen roetveeg, wel kokar

Ben je lekker bezig op Vlieland in het kader van DT 2, wordt er in Meijendel een roetvliegenvanger gevonden. Weinigen zullen ooit van het beestje gehoord hebben, ik ook niet, dus dat moest wel heel erg zeldzaam zijn. Was het ook. Eerste voor Nederland, derde voor de WP, veel zeldzamer krijg je ze niet. Maar ik zat tot maandag op Vlieland en alleen, nam ik me heldhaftig voor, alleen als-ie er dinsdag nog zou zitten, zou ik erheen gaan. Anders moest ik verder met mijn leven zonder roetveegpietvogel want ik had geen zin er mijn weekend door te laten bederven. Op Vlieland was ik en op Vlieland wilde ik blijven.
Hij zat er niet meer, dinsdag.
Soms is het leven geen lolletje, zei ik tegen mezelf, terwijl Israël de aanslagen van een jaar geleden herdacht en intussen doorgaat met Gaza plat te bombarderen en Poetin nog altijd niet klaar is met Oekraïne te verwoesten en wat gebeurt er verder nog in de wereld? Iets met klimaat misschien? Ja mensen, het is weer tijd voor een portie relativering en zelfspot. Doen het altijd goed als de zaken niet naar wens verlopen.

Soort van het weekend was misschien wel, in elk geval wat mij betreft, Kokar de Zaagbek. Ik weet natuurlijk ook wel hoe de meeste vogelaars en de CDNA over Kokar denken, maar: ongeringd, vliegerig, perfecte, onbeschadigde vleugels en betrekkelijk schuw. Toen we hem zaterdag langs de Waddendijk bij het Westerveld vonden, was-ie net opgeschrikt door een paar mensen op het wad die iets te dichtbij gekomen waren, vloog een rondje en streek een paar honderd meter verderop weer neer. En zondagmiddag vond ik ‘m op zijn andere vertrouwde stekkie: de IJsbaan, achter het dorp. Hij hield nadrukkelijk afstand en toen ik, netjes op het pad overigens, na enige tijd opnieuw te dichtbij kwam naar zijn zin, vloog-ie op en verdween hoog over de bomen terug naar het wad, neem ik aan. Zaken die ik maar moeilijk kan rijmen met een ontsnappeling. Werd een paar maanden terug als eerste zomer (tweede kalenderjaar) voor het eerst op het eiland aangetroffen, wat eerder wijst op een wilde dwaalgast dan op een escape. Bewijst allemaal niets natuurlijk maar op een Waddeneiland? Hij is naar verluidt in elk geval niet op Vlieland ontsnapt. Een ontsnappeling die de Waddenzee is overgevlogen? Terwijl we het hier natuurlijk hebben over de eerste plek waar dwaalgasten van de overkant van de oceaan terechtkomen en zullen neerstrijken op het eerste geschikte plekje dat ze vinden kunnen. En ook de CDNA ontkent niet dat het kan, kokardezaagbek aan deze kant van de oceaan. Al met al lijkt het me het meest geloofwaardige geval van kokardezaagbek in Nederland tot nu toe. Wat me op een intrigerende gedachte brengt: stel nou dat de CDNA denkt, dit is toch wel een interessant geval, het in overweging neemt en over pakweg een jaar, als de vogel al lang weg is, besluit het te aanvaarden als het eerste voor Nederland. Tot nu toe zijn er ook weer niet zo erg veel mensen naartoe geweest, een kokardezaagbek immers, halen we onze neus voor op. En dan kan het zomaar gebeuren dat, terwijl Vlielandgangers de soort dan allemaal op hun lijstje mogen zetten, straks een aantal mensen uit de top van de ranking deze niet kunnen tellen. Misschien is het toch slim om voor de zekerheid een keertje te gaan kijken, nu het nog kan.

Verder was het een rustig weekend op Vlieland. Veel gemist natuurlijk, de sperwergrasmussen waren vrijdagmiddag na aankomst inmiddels onvindbaar en op zaterdag vertrokken en van de vele grote piepers die met name op zaterdag over het eiland vlogen, vloog er niet een over mij heen. Maar ik had natuurlijk wel bladkoningen. Op vrijdag vond ik er een (misschien dat iemand anders hem al eerder had gevonden maar daar wist ik niets van) langs de Postweg vlak voorbij het dorp die af en toe fanatiek riep en zich een paar keer mooi liet zien. En op zaterdag heb ik er in totaal op drie plekken eentje horen roepen die zich overigens geen van drieën lieten zien.
Wat verder nog een herinnering waard was? De fraaie klapekster in de duinen van de noordoosthoek op vrijdagmiddag. Een klapekster is altijd een herinnering waard. Het roepje van overvliegende buidelmees op zaterdagochtend. Het kwartje viel pas toen amper een minuut nadat ik me had afgevraagd wat ik nou toch ook alweer gehoord had (geen rietgors toch?), die melding doorkwam in de DT 2-appgroep: buidelmees over de noordoosthoek. En zaterdagmiddag die getijdentrek van honderden tureluurs bij de Kroonspolders. De ene groep na de andere zoefde laag over de dijk, af en toe vlak langs ons heen, we voelden de wind van de honderden turelurenvleugeltjes. We stonden daar als het ware midden in de stroom en zagen die zich om ons heen splitsen: aan de andere kant waren wat eerst nog één breed front was, twee afzonderlijke groepen geworden.

7 oktober 2024


Meer Deception tours: Deception tours


Mijn weblogkasteel