Kokar de Zaagbek

Hij houdt de gemoederen flink bezig, vriend Kokar. Bevindt zich al enkele dagen nabij het Zwarte Water ten noorden van Zwolle en wordt omgeven door twijfels en bedenkingen. Zij die het wagen deze exoot te twitchen, zijn onderwerp van hoon en spot van collega vogelaars die wijzer zijn en er de neus voor ophalen (hoewel ik zomaar vermoed dat heel wat van deze vogelaars die wijzer zijn inmiddels stiekem ook zelf zijn wezen kijken). Want eend en van origine thuis in verre orden: dat is per definitie verdacht. Dat is het lot van zeldzame eenden: teveel beesten achter slot en grendel waarvan er te vaak van achter hun slot en grendel weten te ontsnappen. Om maar eens mezelf te citeren: ‘Eenden zijn net god: je hebt de gelovigen en je hebt de ongelovigen die niet geloven dat ooit een eend vanuit een ver land deze kant op kan dwalen en daarom aannemen dat elke zeldzame eend wel vanachter slot en grendel afkomstig moet zijn’. Maar deze is naar verluidt inmiddels bewezen ongeringd, gaaf aan beide vleugels en prima tot vliegen in staat, niet al te tam en trekt bovendien niet op met dubieus gezelschap: geen slechte papieren. En bovendien niet de eerste: er is er al eens eerder eentje aanvaard dus men neemt aan dat het kan, een wilde kokar in Nederland. Hoe dan ook, het is, zoals al die eenden van dubieuze herkomst, een prachtige vogel en omdat fietsen in de streek van Vecht en IJssel sowieso geen straf is, toch maar met Harriët de trein naar Zwolle genomen en de fiets richting Zwarte Water. Daar aangekomen, bij het bescheiden waterloopje dat tot aan het Zwarte Meer en vandaar het Ketelmeer en tenslotte het IJsselmeer voert, vinden we een mooie compositie van blauwgrijze watertjes, vaalgele rietoevers, overhangende wilgenbosjes en groene graslanden onder grijze luchten met hier en daar een snufje zon. Klassieke Hollandse landschapsschildering. Aanvankelijk was de vogel uit beeld maar geen paniek: al gauw werd-ie teruggevonden in de oever. Enige tijd zat-ie daar half verscholen in het riet maar uiteindelijk gaf-ie zich helemaal bloot en konden we genieten van zijn feestelijke uitdossing met de kenmerkende, opvallende kuif. Wat ook zijn status en herkomst, een reisje naar het Zwarte Water is-ie zeker waard.
Na Kokar de regen, en in de regen Langenholte, waarna een mooi dijkje langs de Overijsselse Vecht, schuilen in het tuinhuisje van de Agnietenberg en terug in Zwolle tenslotte museum De Fundatie. Vooral dat laatste vormde een mooi contrast met en een fijne aanvulling op Kokar.

18 november 2017