De afgelopen dagen vooral genoten van hermetische koortsgedachten als een nachtelijke ketting waaraan niet te ontkomen viel. Hoe moest ik de voortgang van deze nacht cijfermatig weergeven en vatten in grafieken? Welke cijfers moest ik invullen? Lege vakjes in Excelbestanden staarden me aan: dit ging helemaal mis! Ademhalen moest ik, dan nog een keer ademhalen, dan … Ik wist het niet meer, wat moest ik ook alweer daarna?
Genoten ook van de pijnscheuten die uit mijn oor schoten en door mijn hoofd wandelden en als een soort inwendig vuurwerk het feest van de jaarwisseling nog even overdeden. Ballonbruisballen.
Af en toe genoot ik van een koolmeesje in de tuin of van de tortels schuilend in onze den. En af en toe, met voldoende pijnstillers, zat ik even achter de computer en zag waar anderen van genoten. Burgemeesters overal, klein en groot, en papegaaiduikers. Er zijn betere tijden om ziek te zijn. Na één keer trap op en trap af moest ik een kwartier uithijgen dus nee, dit alles was voorlopig nog niet voor mij weggelegd. Maar wat wilde ik graag naar buiten! Gewoon even in de eigen omgeving, stukje polder. Geen burgemeesters daar ongetwijfeld, en zeker geen papegaaiduikers, maar ik moest dit jaar nog mijn eerste sijs, goudvink, holenduif, zanglijster, vlaamse gaai, om maar wat te noemen.
Gewoon even vogels kijken: vandaag waagde ik het erop. Voetje voor voetje schuifelde ik langs de Klopvaart. Stak de Karl Marxdreef over en zie: in de bomen rond fort de Gagel een vlaamse gaai! Kijk aan: nieuwe jaarsoort, die is binnen.
Ik schuifel verder, door het jonge Gagelbos. Daar is het stil, hoewel ik wat gemist kan hebben want mijn ontstoken oor hoort vrijwel niks en ik houd mijn capuchon strak over mijn hoofd getrokken. Bij het grote weiland aangekomen ontdek ik nog twee grote zilverreigers. Zo is het genoeg: ik schuifel weer terug, langs de oude kern van het gebied, de oeroude moerasbossen rond de meest verscholen stille wateren rechts van me.
Eenmaal thuis wist ik niets beters te bedenken dan weer op bed te gaan liggen. Al gauw begonnen er weer pijnscheuten uit mijn oor te komen, hoewel niet meer zo als een paar dagen geleden. Maar misschien was het toch ietsje te ver geweest. Nou ja, aan sommige dingen ontkom je niet.
11 januari 2012
Niet bij vogels alleen: Mens en natuur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten