Anna Paulowna, Kleine Sluis, Wieringerwaard, Slootdorp, Wieringerwerf en Kreileroord: het klinkt bijna als poëzie. Mooie namen allemaal, maar o wee wat erachter schuilgaat. Kilometers aan kaarsrechte wegen die zich eindeloos door het laagland strekken, kilometers aan kale akkers als langs linialen getrokken, en de horizon die altijd maar verder weg lijkt. De binnenlanden van noord Noord-Holland: wat heeft een mens daar te zoeken, die niet in Anna Paulowna, Kleine Sluis, Wieringerwaard, Slootdorp, Wieringerwerf of Kreileroord woont?
Kleine toppers dus, en daarvoor moet een mens dezer dagen naar het haventje van Waterpark de Oude Zeug.
De Oude Zeug: ook al zo’n naam; daarvan moet een mens wel gelukkig worden.
Eenmaal daar blijkt zoals zo vaak de praktijk weerbarstig. Het vinden van twee kleine toppers tussen vele tientallen toppers en kuifeenden blijkt minstens zo’n klus als fietsen van Anna Paulowna naar de Oude Zeug (en vooral weer terug, want de wind stond west). Maar gelukkig zijn er bij zulke zeldzaamheden altijd genoeg vogelaars die die klus al geklaard hebben en je kunnen uitleggen waar de vogels zich bevinden. Achter die kuifeend … Maar welke kuifeend dan? Voor het derde van die bosjes daar op de oever … Welke bosjes? Maar uiteindelijk begin je wonderbaarlijkerwijs toch te begrijpen welke bosjes en zelfs welke kuifeend bedoeld wordt en dan ineens: hebbes! Want ja, we hebben ons goed voorbereid en weten wat we moeten zien. Dus als we een klein toppertje zien zwemmen, duidelijk kleiner dan de andere toppers, ietsje grijzer ook, iets donkerder op de rug en ook wat grijzig op de flanken wat 'm een beetje de indruk geeft dat-ie al een paar weken niet in bad is geweest, en dat alles ook nog met een vermoeden van een subtiel andere kopvorm en kleur glans, dan weten we dat we beet hebben: kleine topper, zeldzame dwaalgast uit Noord-Amerika (indien … tenzij … het gebruikelijke voorbehoud bij zeldzame eenden is ook nu van kracht).
Er zaten er twee en ik heb ze allebei gevonden. Er zaten ook een of enkele hybriden die voor de nodige verwarring hebben gezorgd maar als je eenmaal weet wat je zien moet, laat je je natuurlijk niet foppen.
Verder was het zo’n plek waar, vanuit fietsersperspectief, in de wijde omgeving niets te beleven was. Dus na een paar uur rechtstreeks teruggefietst naar Anna Paulowna, dit keer tegen de wind in en da’s geen pretje in de binnenlanden van Noord-Holland, maar met twee kleine toppers op zak, dat helpt.
21 maart 2009
Meer: Koffiekransje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten