Er zijn van die soorten die je jarenlang achtervolgen. In overdrachtelijke zin dan, in letterlijke zin blonken ze in al die jaren juist uit in afwezigheid. De eerste keer dat ik lammergieren misliep, was alweer bijna dertig jaar geleden op Kreta. Het boekwerkje ‘Vogelgebieden in Europa’ dat ik destijds geraadpleegd had, sprak van een terrasje in de bergen waar je maar hoefde te gaan zitten wachten en dan kwamen ze wel. Nou, we hebben er gezeten, in mijn herinnering wel twee uur. Ook hebben we er een flink stuk door de bergen gewandeld, wat erg mooi was maar niet één lammergier liet zich zien. Heel veel jaren later waren we in de Italiaanse Alpen en ook daar zou sprake zijn van lammergieren in de buurt. Met een beetje geluk zou er wel een keertje een langs komen. We waren er twee weken, maar opnieuw niet één. Tussendoor was ik nog in de Pyreneeën, maar blijkbaar op de verkeerde plek. Ik heb een keer in de trein gezeten naar Den Bosch maar ben, toen het bericht kwam dat de vogel op dat moment over station Den Bosch vloog terwijl ik nog pas in Houten was, maar weer omgekeerd. En ik ben een keer een uur te laat richting Den Haag gereisd en heb toen maar met mijn hoofd in mijn nek dwars door de stad gelopen in de hoop dat-ie over Den Haag zou vliegen. Dat deed-ie ook wel, maar niet waar ik was. In elk geval niet toen ik daar was.
En dan mag de CDNA in al haar wijsheid besloten hebben dat lammergier in Nederland niet als wild moet worden beschouwd want afkomstig van een herintroductieprogramma in de Alpen, maar van een melding van een lammergier wordt ik toch een beetje nerveus. Toen er afgelopen weekend eentje gevonden werd op Walcheren, was dat voor mij een no-go. Kansloos. Maar toen naar we aannemen diezelfde lammergier gisteren ineens opdook in de duinen van Schoorl en daar in elk geval tot het einde van de middag bleef hangen, ja, toen moest ik wel. Dus vanmorgen om half 7 de eerste trein naar Alkmaar genomen en van daar met de vouwfiets naar Schoorl. Mistig onderweg. Het leek wat op te klaren maar in de duinen zat het weer behoorlijk dicht. Hardnekkige zeemist die flard na flard kwam langsdrijven en het duinland vulde met ondoorzichtigheid. Weinig kans op lammergier zo. Niet alleen dat je hem nauwelijks zou kunnen zien, maar zo’n beest gaat natuurlijk niet vliegen met die mist. Die blijft zitten waar-ie zit en niemand wist waar. Dus vermaakten we ons op ons zogenaamde uitzichtduin met zingende boomleeuwerik, met kuifmees en met een paar appelvinken. Een zo te horen niet al te ver overvliegende grote stern bleef volkomen onzichtbaar.
Maar heel langzaam, met vallen en opstaan, begon de zon terrein te winnen. Als een lichte vlek schemerde hij eerst nog door het wolkendek maar even later kon je er al niet meer in kijken. Het werd wat helderder, steeds meer van het duinland gaf zich bloot. Het werd wat warmer en toen waren daar ineens onze schaduwen. Even later was dat allemaal weer weg en was het weer grauw en kil, maar dat was slechts een dipje. Uiteindelijk won de zon, was het prachtig blauw en: kwam de eerste melding van lammergier, twee kilometer verderop. Ha, hij was er nog. Daarmee was ook de tweede van onze twee zorgen van vanochtend weggenomen. Nu moest het goed komen.
Een kwartietje later, een paar honderd meter verder langs het fietspad. We speuren over de bosrand heen. Hij moet daar ergens uithangen. Zowel meldingen op de appgroep als van vogelaars ter plaatse wijzen dat onomstotelijk uit. Maar we zien niets, vooralsnog. Een buizerd.
Dan, ineens, een enorm bakbeest, eindeloos lange vleugels, laag en traag komt het over het duinland aanvliegen. Eén blik is voldoende: lammergier! Hebbes. Het gevoel van triomf giert door de aderen. Mijn eerste lammergier ooit! Enige tijd vliegt-ie laag om ons heen, af en toe op amper tien meter afstand. Dan maakt-ie geleidelijk hoogte, cirkelt langzaam naar zuid en verdwijnt, minuten later alweer, hoog achter een bosrand uit beeld.
En dan kan de CDNA zeggen wat ze zeggen wil maar: wow! Wat een waanzinnig mooie waarneming! Niet telbaar, zeggen ze dan, maar voor mij telt-ie dubbel.
1 juni 2018
Meer: Dougalls stern
Geen opmerkingen:
Een reactie posten