Müllerthal

Tot besluit een spektakeltocht naar de regio Müllerthal. Met bus na bus, uren onderweg, vertragingen en onvolledige informatie op de OV app waardoor ons op het eind in Echternach nog slechts anderhalf uur restte, wat weinig is voor een stadje als Echternach. Ons enthousiasme over het openbaar vervoer in Luxemburg heeft er wel een klein knauwtje van gekregen.
Maar eerste Müllerthal zelf, en omgeving. En dan met name de vermaarde waterval met de wat bizarre naam Schiessentümpel, naar verluidt de mooiste van Luxemburg. Die was eerlijk gezegd niet helemaal zo spectaculair als ik me had voorgesteld. Het zal wel met de zomerse droogte te maken hebben dat we ons tevreden moesten stellen met een paar pisstraaltjes die over een paar meter rots omlaag druppelden. Maar de omgeving was prachtig. Steile hellingbossen, spectaculaire rotspartijen, griezelige klimpaadjes en grazige bergweiden. Het gebied wordt niet voor niets Luxemburgs Klein Zwitserland genoemd.
En die anderhalve uur Echternach, de oudste stad van Luxemburg, waren wel besteed. Vooral in het buurtje rond het oude klooster / de Willibrorduskathedraal geweest en het is imposant daar. Een machtig kerkgebouw met vier stoere torens, een fraai neoklassiek front aan een sjiek plein, schattige pleintjes in zoete pasteltinten, de toeristenindustrie weet daar wel raad mee.
De wouwen waren weer goed geregeld vandaag: paar rode op de heenweg en twee zwarte terug. Allemaal vanuit de bus dus, zoals eigenlijk de meeste (zeker als we de trein mogen meetellen). Ter plaatse in Müllerthal vooral kortsnavelboomkruiper: veel gehoord en vluchtig gezien. Iepenpage en keizersmantel en in Echternach eindelijk turkse tortel.

Vrijdag 8 juli 2022


Terug: Een niet zo voorspoedige reis