Pffff! Eigenlijk was het een prachtige wandeling hoor, in de vroege avond van Fionforth terug naar onze cottage, maar wel ver en best wel zwaar ook, met rugzak met telescoop op mijn rug, en dat na onze dag op Iona, buureiland aan de westkant van Mull, waar ik al heel wat loopwerk had verricht. Geen taxi’s in Fionforth: daar hadden we even geen rekening mee gehouden. En de laatste bus al uren eerder vertrokken. Dus dat werd een kleine vijf mijl lopen. Ik was er nog urenlang totalloss van. Maar we hebben wel een geweldige dag op Iona gehad. Schitterend weer en een fantastisch eiland. Iona wordt gezien als een van de meest magische en spirituele plaatsen van Schotland. Het is slechts enkele kilometers lang en zo’n 800 meter breed en heeft een lange en luisterrijke geschiedenis. Het staat bekend als de bakermat van het christendom in Schotland. Voor mij voelde het een beetje als een soort Waddeneiland, maar dan met rotsig bergland in plaats van duinen, en verder met schrale graslanden, muurtjes, dicht kreupelhout, een monumentale oude abdij en aan alle kanten zicht op zee en op spectaculaire rotsformaties langs zee, zowel die van het eiland zelf als die langs de kust van Mull aan de overkant en op rotseilanden in de verte. Ik ben, meest in mijn eentje, zowel naar de noordpunt als, via de westkust, naar de zuidpunt gelopen, wat een flinke inspanning was en nogal drukte op de inspanning later vanavond. Maar het was het allemaal waard want het was allemaal prachtig. Rotsige hellingen, bloeiende hei, een hoog gelegen meertje en kapen en kliffen aan de punt.
Soort van de dag waren vandaag de fraters, wat natuurlijk een leuke soort is, zo in de zomer in broedgebied waar wij ze alleen kennen als behoorlijk schaarse wintergast, maar ook een beetje bij gebrek aan beter want ik had natuurlijk op spectaculaire zeevogels gehoopt maar de kolonies waren inmiddels verlaten en ik kwam niet verder dan de inmiddels gebruikelijke jan van genten, kuifaalscholvers en drieteenmeeuwen, al blijven die natuurlijk prachtig.
Soort van de dag waren vandaag de fraters, wat natuurlijk een leuke soort is, zo in de zomer in broedgebied waar wij ze alleen kennen als behoorlijk schaarse wintergast, maar ook een beetje bij gebrek aan beter want ik had natuurlijk op spectaculaire zeevogels gehoopt maar de kolonies waren inmiddels verlaten en ik kwam niet verder dan de inmiddels gebruikelijke jan van genten, kuifaalscholvers en drieteenmeeuwen, al blijven die natuurlijk prachtig.
13 augustus 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten